Zuid-West USA 2004

Dinsdag 7 september
Amsterdam - San Francisco, 10108 km
Om 13.05 uur vertrekken we met United Airlines vlucht 947 naar Washington waar we om 14.40 uur landen. Omdat dit de eerste luchthaven is die we aandoen in Amerika moeten we hier al door de immigratiedienst. We moeten achteraan sluiten in een vrij lange rij en als we na een ruim half uur aan de beurt zijn moeten we ons paspoort laten zien en wordt het visum in orde gemaakt. Vervolgens moeten we de koffer ophalen om deze een paar meter verderop weer in leveren voor onze volgende vlucht.
Daarna moeten we nog langs de douane. Hier wordt alle handbagage gecontroleerd en wordt van de meeste mensen ook de schoenen apart gecontroleerd. We hebben nog net genoeg tijd om vlucht 239 naar San Francisco te halen die om 16.40 uur vertrekt. Aangekomen in San Francisco gaan we met een shuttlebus naar hotel BW Miyoka Inn op de hoek van Buchanan St en Sutter St in Japan Town waar we om ongeveer 20.35 uur zijn.
Het is hier 9 uur vroeger dan thuis en voor ons dus heel vroeg in de ochtend. We zijn moe en om 22.00 uur liggen we al op bed.


Woensdag 8 september
San Francisco
We liggen net lekker te slapen als we gewekt worden door allerlei sirenes en een lichte brandlucht. Even denken we dat ons hotel in de brand staat maar het is het dak van een pand aan de overkant van de weg. De brandweer gaat te werk met cirkelzagen en bijlen en heeft het dak zowat volledig gesloopt voordat ze gaan blussen. Geen halve maatregelen dus. Gelukkig is het snel weer rustig buiten zodat we verder kunnen slapen.
Om 8.30 uur staan we op. De komende twee dagen hebben we tijd om San Francisco te bekijken en vandaag gaan we lopend via Van Ness Ave naar Fisherman's Wharf gelopen. Hiervandaan zijn Alcatraz, de Golden Gate Bridge en de Bay Bridge te zien. Tevens is het de plek om een ticket te kopen voor een bezoek aan Alcatraz. Gelukkig is het is niet zo druk en kunnen we er vandaag nog naar toe. Voor de boot gaat hebben we nog wel voldoende tijd om Pier 39 te bekijken waar allerlei winkeltjes en restaurants te vinden zijn (vreselijk toeristisch). Op de pontons die vroeger gereserveerd waren voor de jachten woont nu een kolonie zeeleeuwen.
Het is ongeveer een kwartiertje varen naar Alcatraz. Het eiland is 5 hectare groot en rijst 40 meter op uit de baai en wordt daarom ook wel de rots genoemd. In 1858 werd er een groot fort op het eiland gebouwd als militaire post. Al snel werd het een militaire gevangenis en ten slotte een federale gevangenis. Alcatraz stond bekend als de zwaar bewaakste gevangenis en men meende dat ontsnappen onmogelijk was vanwege het koude water en de sterke onderstroom. De cellen zijn 1.5 meter bij 2.75 meter groot en hebben een bed, een stoel, een opklaptafeltje, twee planken, een toilet en een kleine wastafel. Eén van de bekendste gevangenen van Alcatraz is Al Capone. De gevangenis is in 1963 gesloten en 10 jaar later als museum in gebruik genomen. Het is intressant om te zien in welke omstandigheden de gevangenen moesten leven. Via China Town komen we tenslotte om 17.30 uur terug naar ons hotel.
Vanavond zijn we naar een Thais restaurant gegaan. Dit was echter niet te eten en we hebben er ook niet voor hoeven betalen. Uiteindelijk hebben we een Whopper gegeten bij Burger King.


Donderdag 9 september
San Francisco
San Francisco is de vierde stad van de staat Californië en ligt op het schiereiland van San Francisco dat de Stille Oceaan van de Baai van San Francisco scheidt. Al sinds 3000 voor Christus werd de San Francisco Bay Area bewoond en groeide explosief tijdens de Californische goudkoorts van 1849. In 1906 werd San Francisco getroffen door een zware aardbeving waarbij enkele duizenden doden vielen en veel gebouwen werden verwoest. In de jaren zestig van de 20e eeuw werd de stad gezien als hippiehoofdstad van de wereld en in de jaren zeventig had het als één van de eerste een steden homoseksuele stadsbestuurder. Ook nu nog wordt San Francisco gezien als een paradijs voor homoseksuelen van de Verenigde Staten, omdat het een relatief homotolerante stad is.
Vanmorgen lopen we eerst naar het Civic Centre waar we in de bibliotheek gratis van internet gebruik kunnen maken. Omdat we bij het Civic Centre niet goed weten welke bus we moeten nemen gaan we terug naar Sutter St waar we bus 2 nemen naar Park Presidio Boulevard. De mensen in de bus zijn zeer behulpzaam. Zo houden ze voor ons in de gaten waar we over moeten stappen. Ook voor gehandicapten is een busrit goed te doen want de entree van de bus kan zo ver naar beneden dat je met een rolstoel naar binnen kan rijden. Er kan een bank opgeklapt worden waar de rolstoel kan staan (in een gordel). Op Park Presidio Boulevard stappen we over op bus 28 naar de Golden Gate Bridge.
Bij het begin van de brug staat en standbeeld van Joseph B Strauss, de man die verantwoordelijk is voor de constructie van de brug. De hangbrug, die San Francisco verbindt met Noord-Californië, kan windsnelheden tot 150 km per uur weerstaan en 8 meter uitzwaaien. Hij is gebouwd tussen 1933 en 1937, is 2,5 km lang en de torens zijn 224 meter hoog. We lopen een stuk de brug op en je voelt hem gewoon bewegen. Het is mooie brug en zeer indrukwekkend om te zien. Vanaf de brug hebben we een mooi uitzicht op de stad en Alcatraz. 
Terug nemen ook weer bus 28 en als we een bord zien met Buchanan St stappen we uit. Aan deze weg staat immers ons hotel. Alleen staan wij nu aan het begin van de straat en ons hotel staat aan het eind. Het is ongeveer een blok of 20 lopen, waarvan de eerste helft stijl omhoog en de andere helft weer net zo stijl naar beneden.
Gelukkig hebben we onderweg wel een Grieks restaurant gevonden waar we vanavond heerlijk eten.


Vrijdag 10 september
San Francisco - Santa Maria, 467
V
anmorgen hebben we vroeg de auto, een Chevrolet Cavelier, opgehaald en om 8.45 uur gaan we aan onze rondreis beginnen. We hadden het kleinste type auto gereserveerd maar wilde toch wel graag een grotere hebben. Toen we dit woensdag gingen regelen werd verteld dat we standaard een type groter zouden krijgen. Vanmorgen moeten we in eerste instantie betalen voor een upgrade maar uiteindelijk krijgen we hem toch zo mee. 
We gaan gelijk in San Francisco al Highway 1 op in de richting van Los Angeles. Het is een mooie kustweg langs de Pacific met een heel veel bochten en hoogteverschillen. Onderweg stoppen we onder andere in Big Sur om van de mooie kust te genieten. Vlak bij San Simeon zien we zeeleeuwen vlak voor de kust en op een andere plek zijn er eekhoorns zo brutaal dat ze uit je hand eten. Als we wat hoger zitten rijden we een heel stuk in de bewolking waardoor er niks te zien is maar voor het grootste gedeelte hebben we mooi weer en is het vrij helder.
Na een mooie rit komen we aan in ons hotel Santa Maria Inn in Santa Maria. Het is een hotel dat dateert uit 1917 wat goed te zien is aan het interieur. Je hebt minstens het idee dat elk moment Al Capone er kan binnen lopen. We eten bij Perko's.


Zaterdag 11 september
Santa Maria - Anaheim, 335 km
Na een eigen gemaakt ontbijtje van vers brood met een kopje koffie vertrekken we om 9.30 uur. Ook vandaag rijden we weer voor een groot gedeelte langs de Pacific. We komen langs Santa Barbara en Ventura voor we in Los Angeles aankomen.
Vanaf Highway 101 komen we terecht in Hollywood. Dit was de oorspronkelijke naam van een rustige ranch net buiten Los Angeles waar een paar ondernemende mannen de eerste film in Californië hebben gemaakt. In de dertiger en veertiger jaren was het een terrein vol pracht en praal toen er honderden films werden geproduceerd. Tegenwoordig is Hollywood meer een illusie dan werkelijkheid. We rijden over de Hollywood Boulevard met de beroemde Walk of Fame waar inmiddels zo'n 3000 sterren zijn met afdrukken van beroemdheden. Rijdend op de Beachwood Canyon komen de bekende witte letters Hollywood steeds dichter bij.
We gaan de bergen van Hollywood in waar we een mooi zicht hebben op zowel de stad als de letters. Hierna rijden we door naar Anaheim, aan de andere kant van Los Angeles, waar we overnachten in Holiday Inn Buena Park. Er zit een zwembad bij het hotel en het is heerlijk weer dus gaan we nog even lekker zwemmen en luieren.
Eten doen we vanavond bij "Fuddruckers". Het klinkt niet echt smakelijk maar het eten is er perfect.


Zondag 12 september
Anaheim - Las Vegas, 434 km
Om 8.45 vertrekken we vanuit Anaheim in noordelijke richting. We hebben een lange rit door de Mojave woestijn voor de boeg en ndanks dat het een droog en dor gebied is, is het wel een mooie route om te rijden.
Zo af en toe komen we iets van een dorpje tegen zoals Barstow. Hier hebben ze een Factory Merchants Outlet met meer dan 95 winkels die kortingen bieden van 20 tot 70%. Voor de helft van wat het in Nederland kost koopt Ted hier 2 setjes gitaarsnaren. Al kilometers van tevoren zien we reclameborden van restaurant Mad Greek in Baker die beweert de lekkerste giros van heel Amerika te verkopen. Omdat dit ongeveer halverwege de rit ligt besluiten we om die giros maar te gaan proberen en het smaakt inderdaad prima.
Op de grens tussen Californië en Nevada staan al grote hotels en casino's, het is duidelijk dat we in de gokstaat terechtkomen. Na de afgelopen dagen een temperatuur gehad te hebben van 27° is het hier met 40°een stuk warmer. Het is nog vroeg in de middag als we via "The Strip" Las Vegas binnen rijden. Het eerste wat we zien is New York, New York, een hotel in de vorm van de skyline van New York.
Nadat we ingecheckt hebben in ons hotel rijden we nog even over de strip. Aan het eind (of begin) van de strip ligt de 350 meter hoge Stratosphere Tower. Boven op deze toren draait de hoogste achtbaan ter wereld zijn rondjes om de top en kun je je door de Big Shot in 2,5 seconde zo'n 50 meter de lucht in laten schieten. Zo bij daglicht vinden we dat het allemaal wat tegenvalt.
We slapen in BW Mardi Gras waar de bedden van elkaar gescheiden zijn door een muurtje. 
Vanaf ons hotel lijkt het Hilton vrij dicht bij te liggen dus besluiten we om daar te gaan eten. Het reclamebord is echter net zo groot als een flatgebouw van 13 verdiepingen hoog waardoor het dichterbij lijkt dan het is. Het is namelijk wel een half uur lopen. Eén van de bekendste figuren in het Hilton was Elvis Presley.
Voor $ 16,00 per persoon kunnen we onbeperkt van het buffet eten en ook de wijn zit bij deze prijs in. Voor we in het restaurant zijn moeten we wel eerst helemaal door het casino heen.


Maandag 13 september
Las Vegas en omgeving, 258 km
Vandaag hebben we de tijd om de omgeving van Las Vegas te bekijken. We gaan eerst via de 147 naar Lake Made National Recreation Area. Om toegang tot het gebied te krijgen moeten we $ 5,00 betalen. Voor dit bedrag krijgen we een kaart van het gebied en mogen we er wel 5 dagen blijven. Het is een mooi gebied om door heen te rijden.
Vanaf de hoofdweg is het paar kilometer om in Callville Bay of Echo Bay te komen. Dit zijn recreatiegebieden die aan Lake Made liggen en waar je ook kunt kamperen. Langs de weg zijn ook voldoende picknick plaatsen waar bij sommige zelfs een natuurlijke bron is, zoals Rogers Spring. Een soort van oase in een verder droog en dor gebied. Vlak bij zo'n bron zien we een Coyote lopen. Vanuit Lake Made National Recreation Area rijden we het Valley of Fire State Park in. Om door dit park te mogen rijden moeten we $ 6,00 betalen.
Na een dag van mooie natuur en rust zijn we rond het eind van de dag terug in het drukke Las Vegas. Las Vegas (Spaans voor "De Weilanden") ligt in de staat Nevada, midden in de woestijn en is gesticht in 1905. De stad is vooral bekend vanwege de aparte hotels en de vele casino's en is al van grote afstand te herkennen aan de vele neonverlichtingen.
De monorail die sinds kort de hotels en casino's op de strip met elkaar verbindt is tijdelijk buiten gebruik. Daarom nemen we het hotelbusje om ons vlak bij de strip af te laten zetten. Vandaag eten we in hotel Imperial voor hetzelfde bedrag als gisteren weer een buffet alleen moeten we nu de wijn betalen. Ook nu moeten we eerst weer door een enorm casino heen.
Na het eten lopen we nog wat over de strip en kijken rond in het Venetian hotel. Dit is Venetië in het klein inclusief kanalen en gondels. Zo is er ook hotel Paris met een Eifeltoren. Met alle grote hotels, shows, lichtjes en vele mensen is Las Vegas s'avonds wel indrukwekkend om te zien. 


Dinsdag 14 september
Las Vegas - Flagstaff, 442 km
Om 8.45 uur vertrekken we uit Las Vegas. Het eerste wat we tegenkomen is de Hooverdam. De dam is vernoemd naar president Herbert Hoover die in 1931, toen er met de bouw begonnen werd, de president was. Deze gigantische stuwdam is 221,4 m hoog, 379 m breed, kostte 165 miljoen dollar en werd in 1935 geopend door president Franklin D Roosevelt. De dam werd gebouwd om het waterpeil in de Colorado River onder controle te krijgen, om elektriciteit op te wekken en voor irrigatie van het land. Het stuwmeer wat door de dam is ontstaan heet Lake Mead en is 640 km² groot. De Colorado River komt, via de Grand Canyon, uit in het meer en loopt vervolgens weer verder. Het midden van de dam is de grens tussen Nevada en Arizona.
We gaan van de snelweg af om in Chloride te kijken. Dit is het oudste, nog bewoonde, mijnstadje van Arizona. In 1944 werden de mijnen gesloten vanwege de lage prijzen van zilver en andere mineralen. In eerste instantie werd het een spookstad maar nu wonen er ongeveer 150, meest gepensioneerde, mensen. Sommige werken nog in de buurt, hebben een winkeltje of werken in de casino's van Las Vegas. De enorme hoeveelheid regen die hier de laatste tijd is gevallen heeft ervoor gezorgd dat de weg op sommige plekken overstroomd is geweest zodat er nu allemaal steentjes liggen.
Van Kingman tot Seligman volgen we de bekende Route 66. Langs deze weg loopt ook een spoorlijn waar we goederen treinen zien rijden van kilometers lang. Om de haverklap wordt er flink op de hoorn geblazen door de machinist. Na een lange maar mooie rit komen we aan in Days Inn in Flagstaff, wat ligt aan de voet van de San Francisco Peaks.
Gelukkig is het hier maar 24° dus ook in de zon is het goed uit te houden. Het is een leuk plaatsje en na even gezwommen te hebben gaan we in het centrum eten in een soort van kroeg. Zoals we al eerder hebben ondervonden kunnen we ook in dit hotel alleen maar internetten als we een laptop bij ons hebben. Wel krijgen we de tip dat we in de bibliotheek van de universiteit gratis kunnen internetten wat inderdaad zonder problemen lukt. Om 23.55 uur bellen we nog even naar Franeker, daar is het nu 8.55 uur op 15 september.


Woensdag 15 september
Flagstaff - Grand Canyon - Flagstaff, 240 km
Vannacht worden we regelmatig wakker van de hoorn van de trein maar toch slapen we verder wel goed. Na het gratis ontbijt en een telefoontje naar Bilthoven gaan we op weg naar één van de hoogtepunten van onze reis, de Grand Canyon. 
Vanaf Flagstaff is het ongeveer 120 km rijden en de entree bedraagt $ 20,00. Bij Grand Canyon Village mogen we niet verder met de auto dus zullen we moeten lopen. Gelukkig rijdt er een gratis bus heen en weer tussen de Village en Hermits Rest met onderweg de nodige stops.
Al lopend genieten we van de indrukwekkende uitzichten. De Grand Canyon is het grootste gebied ter wereld met ravijnen en kloven, heeft een lengte van 466 km, is gemiddeld 16 km breed en de diepte bedraagt 1600 tot 2000 meter. De Colorado River loopt door de Canyon en heeft ervoor gezorgd dat het rotsachtige gebied werd uitgeslepen. Om deze rivier te zien moeten we heel wat kilometers verder dus daar nemen we de bus voor. De rotsen van de Grand Canyon zijn allemaal van verschillende gesteentes, kleuren en vormen. Dit komt door de hardheid van de gesteentes. Bij een zacht gesteente kan de rivier snel de rots afschuren wat bij een hard gesteente moeilijker is. De Canyon is gevormd in de laatste 5 tot 6 miljoen jaar. 
Terug in Flagstaff rijden we nog langs bij Lowell Observatory, een Amerikaanse sterrenwacht waar in 1930 de dwergplaneet Pluto ontdekt werd. Het is een van de oudste observatoria van de USA dat in 1894 gesticht werd door de astronoom Percival Lowell, naar wie het ook genoemd is. Het observatorium heeft 11 verschillende telescopen in gebruik. Het ligt vrij hoog en van hier kunnen we mooi de hele stad zien, inclusief de kilometers lange goederentrein die er doorheen rijdt.
Terwijl Ted nog even gaat internetten vermaak ik me met een boek bij het zwembad. Vanavond eten we pizza bij Alpine, een vrij bekende pizzeria in Flagstaff.


Donderdag 16 september
Flagstaff - Scottsdale, 252 km
Bij het uitchecken moeten we $ 33,50 betalen voor de twee telefoontjes die we gepleegd hebben. We vervolgen onze reis in de richting van Phoenix. We rijden via de Oak Creek Canyon. In tegenstelling tot de Grand Canyon is de Oak Creek Canyon heel groen. Aan het begin van de Canyon hebben we een fantastisch uitzicht en staat op de parkeerplaats een rij kraampjes waar Indianen hun zelfgemaakte sieraden en handwerk verkopen.
Het is een schitterende weg, aanvankelijk door bossen, wat later tussen de steile kliffen van de kloof. Beneden in de canyon rijden we door een 'wildwest'-panorama met rode rotsformaties die erg doen denken aan Monument Valley. We komen door Sedona, een plaatsje dat grotendeels gebouwd in de kleur van het omliggende landschap. Ondanks alle ophef die hier over gemaakt wordt rijden we er alleen maar doorheen. Wij zien het als een soort van kermis. 
De staat Arizona staat bekend om zijn vele hoge Saguaro cactussen, welke inderdaad overal volop te zien zijn. De route van vandaag was maar kort en we zijn dan ook al om een uur of twee in Scottsdale bij Phoenix. Ons hotel voor vannacht is het Courtyard by Marriot Old Town. Dit is het eerste hotel waar we het met één bed moeten doen. 
We nemen een kijkje in Old Town Scottsdale waar sommige gebouwen dateren van rond 1870. Er zijn veel kunstgaleries te vinden maar er zijn ook allerlei andere winkeltjes. Het is rond de 40° en eigenlijk te heet om lang te winkelen dus gaan we lekker naar het zwembad bij het hotel. Hier worden we aangesproken door een echtpaar uit Michigan. Ze zijn heel geïnteresseerd en we hebben een leuk gesprek met ze.
Als Ted later in het hotel ijsklontjes wil gaan halen loopt hij zomaar richting een uitgang om te kijken waar dat uitkomt. Bij een bewaker dus, die wil weten wat hij daar doet. Leg dan maar eens uit waar je naar op zoek bent. Vanavond eten we bij wat zich een grieks restaurant noemt. Het eten valt tegen en de prijs nog meer want we moeten $ 61,00 betalen.
We hebben ons in het begin van de vakantie wat zorgen gemaakt om de orkaan Ivan maar daar hebben (en krijgen) we geen last van. Wel is nu de tropische storm Jeanne onderweg naar Florida waar hij zondag wordt verwacht. Uitgerekend op de dag dat wij van Los Angeles naar Miami vliegen.


Vrijdag 17 september
Scottsdale - Palm Springs, 462 km
Nadat we ons nog wat druk hebben lopen maken over hoe het zondag moet met onze vlucht naar Miami besluiten we het maar gewoon af te wachten en gaan we vandaag op weg naar Palm Springs. We gaan gelijk bij Phoenix al de I-10 op die rechtstreeks naar Palm Springs loopt. Het landschap blijft veelal hetzelfde: vooral veel droge woestijngrond met hier en daar een struikje, plantje en cactus. De wind die hier waait zorgt voor kleine wervelwindjes die het zand doet opwaaien. We komen langs een gebied waar een gigantisch windmolen park is en de borden langs de weg waarschuwen voor lifters: STATE PRISON. DO NOT STOP FOR HITCHHIKERS!  Op een parkeerplaats, waar we gelukkig in de schaduw kunnen komen, eten we even een broodje.
De rit van vandaag brengt ons uiteindelijk bij hotel BW Inn in Palm Springs. De temperatuur is hier niet veel lager dan in Scottsdale maar ook hier hebben we weer een zwembad bij het hotel. Er zitten ook een aantal hollanders aan wie we willen vragen of ze ook verder vliegen naar Miami. De vrouw kijkt alleen heel chagrijnig en zit in een boek te lezen met de titel "lastige mensen". Daar vragen we dus maar niks aan.
Mede door het goede klimaat hebben veel filmsterren hier een vakantiehuis als winterverblijf. Een hoop restaurants zijn dan op dit moment ook nog gesloten en gaan pas in oktober open. Er is wel een Mexicaans restaurant waar we voor $ 52,00, inclusief een fles wijn, heerlijk eten.


aterdag 18 september
Palm Springs - Los Angeles, 306 km
Dit is onze laatste dag met de auto en omdat we niet al te ver hoeven te rijden doen we rustig aan en gaan we pas om 10.30 uur rijden. We kunnen gewoon verder rijden op de I-10 maar hebben tijd genoeg om de toeristische route 74 te nemen. Als we al een flink eind gereden hebben komen we tot de ontdekking dat het nog een heel eind is en we waarschijnlijk voorlopig geen benzine pomp tegen zullen komen. Gezien de stand van de benzine meter zijn we bang dat we halverwege stil komen te staan en gaan terug naar Palm Springs. We hebben inmiddels dus al heel wat tijd verspild en nemen toch maar de I-10.
Vandaag overnachten we in hotel Quality Inn, vlak bij het vliegveld van Los Angeles. We kunnen gratis gebruik maken van een kluisje wat gewoon los in de kast staat. Niet echt handig dus. Nadat we al onze spullen uit de auto hebben gehaald gaan we hem inleveren. In totaal hebben we 3228 km gereden in de afgelopen dagen. Vanaf de autoverhuur is het ongeveer een half uur lopen naar het hotel. Gelukkig is het hier maar een graad of 24 dus dat is goed te doen. Omdat we niet veel zin hebben om uitgebreid te eten gaan we maar een keer naar Mc Donalds. Ook internetten we nog wat. Zeer benieuwd naar tropische storm Jeanne kijken we nog even naar de tv. Blijkt dat hij toch niet naar Florida koerst maar afwijkt naar het oosten. Geen problemen meer om te vliegen dus morgen.


Zondag 19 september
Los Angeles -  Miami
Vanmorgen staan we heel vroeg op om met het hotelbusje van 6.30 uur naar het vliegveld te gaan. Om 9.05 uur vertrekken we zonder problemen met vlucht UA288 naar Miami. Na een vrij rustige vlucht van zo'n 5 uur landen we in Miami waar het 3 uur later dan in Los Angeles. Ook hier rijden weer shuttlebussen van het vliegveld naar de diverse hotels.
We staan al ruim een half uur te wachten als de bus uiteindelijk komt en dan doet de chauffeur er ook nog eens een kwartier over voordat hij alles zover in orde heeft dat hij gaat rijden. Het kost ons $ 31,00 en uiteindelijk worden we, gelukkig wel als eerste, om een uur of zeven afgezet bij ons hotel Tudor.
In eerste instantie willen ze ons een rokerskamer geven met 1 bed. Als we erom vragen krijgen we toch een niet-roken kamer met twee bedden. Moe en warm komen we aan in de kamer waar het bijna net zo warm is als buiten, 30° dus. De airco brengt ook weinig verkoeling want die werkt niet tot nauwelijks. Buiten bij het hotel eten we nog wat. Het eten is niet echt super en tot overmaat van ramp stikt het er ook nog van de muggen.


Maandag 20 september  
Miami, 3758 km
Voor het eerst deze vakantie hebben we uitgeslapen tot 10.30 uur. De airco is toch nog gaan doen waar hij voor bedoeld is en de temperatuur op de kamer is nu goed. Ons hotel ligt in het Art Deco District in Miami South Beach met een mooi breed wit zandstrand. We lopen langs de Ocean Drive, in de richting van North Beach, naar Lincoln Road. Dit is een soort van autovrije promenade met galeries, winkels en restaurants.
Onderweg eten we, net zoals de hele vakantie, een lekker broodje. Via de Venetian Causeway is het de bedoeling dat we in het centrum van Miami terechtkomen. We hebben echter pas één brug gehad en van een centrum is voorlopig nog geen sprake. Het is warm en we beginnen moe te worden dus gaan we terug naar South Beach.
Op 17th Street stappen we op de electrowave, een shuttleservice die voor $ 0,25 per rit door het hart van Miami Beach rijdt. Het gaat niet echt snel maar we kunnen wel vlak bij het hotel uitstappen. Op Washington Street hebben we een kleine supermarkt gevonden waar we heerlijk vers brood en beleg kunnen krijgen. Vanavond eten we spaghetti bij Jerry's.


21 september
Everglades
Voor vandaag hebben we een excursie geboekt naar de Everglades en om 9.50 uur worden we bij het hotel opgehaald door een bus van Safari. Eerst rijden we naar een verzamelplaats waar we overstappen in de bus die ons verder brengt.
De Everglades is een subtropisch moeraslandschap in het zuiden van de staat Florida en beslaan het zuidelijke gedeelte van een groter stroomgebied. Dit gebied begint bij Orlando met de Kissimmee, welke uitmondt in het grote maar ondiepe Lake Okeechobee. Het water dat in het regenseizoen het meer verlaat vormt een traagstromende rivier die zuidwaarts stroomt door een kalksteen bedding. In feite is het een 150 kilometer brede rivier die slechts een paar centimeter diep is en op veel plaatsen bedekt wordt door groene moerasgrassen waar het dan ook de bijnaam “grasrivier” te danken heeft. Door water, stenen, brand en overstromingen veranderen de Everglades steeds. We gaan eerst met een airboat het water op waar onder andere alligators en schildpadden zitten.  Aansluitend krijgen we een show te zien waarin uitleg wordt gegeven over hoe de alligators leven en wonen en maken we een wandeling door het gebied. Het stikt er van de muggen en we krijgen het advies om ons goed in te smeren. Dat doen we ook alleen zonder er rekening mee te houden dat ze dwars door je kleding heen steken. Het resultaat is een rug vol muggenbulten.
Voordat we na een leuke excursie terug gaan naar het hotel eten we bij de Everglades nog een hotdog. Vanavond eten we weer bij Jerry's. Dit keer heerlijke kip. Jammer dat ze voor een glas wijn $ 8,00 proberen te rekenen terwijl we een glas van $ 5,00 hebben besteld.


Woensdag 22 september
Miami
Dit is alweer onze laatste dag in Miami en de eerste dag deze vakantie dat we regen hebben. Toch nog een staartje van Ivan. Vanochtend was het echt slecht weer maar vanmiddag hebben we toch nog een heel eind kunnen lopen zonder regen.
Miami wordt met regelmaat getroffen door tropische stormen en orkanen, die zich vormen van augustus tot oktober. De piek van het orkaanseizoen ligt op 15 september. De overheden waarschuwen de bevolking als er een storm op Miami afkomt door middel van een Hurricane Watch (kans op orkaan binnen 36 uur) of een Hurricane Warning (kans op orkaan binnen 24 uur). Er zijn openbare schuilkelders op diverse plaatsen waar mensen indien nodig de storm kunnen uitzitten. Er zijn zelfs speciale bushaltes voor dit soort calamiteiten. 
We kopen voor een paar centen een echte Levis en maken nog wat laatste foto's. Terug in het hotel blijkt dat er niet is schoongemaakt en dat we zelfs geen schone handdoeken en toiletpapier hebben gehad. Als we er bij de receptie om vragen krijgen we dat uiteindelijk wel. Vanavond lopen we een kant op waar we nog niet zijn geweest en eten we onderweg een shoarmaschotel. Wel niet zoals we thuis gewend zijn maar toch lekker.


Donderdag 23 september
Miami - Amsterdam, 7678 km
Vandaag vliegen we terug naar Nederland. We nemen voor $ 28,00 een taxi naar het vliegveld en vertrekken om 13.15 uur met vlucht UA304 naar Washington. We zitten in economy plus en hebben heel wat meer beenruimte dan we gewend zijn. Jammer dat dit maar een vlucht 2,5 uur is. In Washington hebben we ruim anderhalf uur om over te stappen op vlucht UA946 naar Amsterdam. United airlines heeft een dochteronderneming die Ted heet. Op het vliegveld staan ze daar reclame voor te maken en hebben ze leuke pluche vliegtuigjes met de naam erop. Bij meerdere stands vragen we om zo'n vliegtuigje. Zeggen dat je zelf Ted heet en het leuk vindt om zo'n vliegtuigje te hebben werkt niet. Je krijgt er alleen maar één als je met een Amerikaanse creditkaart lid wordt.


Vrijdag 24 september
Amsterdam
Na een vlucht van 7 uur landen we om 6.30 uur op Schiphol. Verder gaan we met de trein en om 9.00 uur zijn we thuis. Voor ons is het dan 's nachts 3.00 uur. Met moeite weten we de rest van de dag wakker te blijven en gaan om bij 22.00 uur naar bed.
Alweer een mooie en leuke vakantie achter de rug.
 

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.

Maak jouw eigen website met JouwWeb