Engeland 2013
Tijdens onze reis door Engeland gaan we ook anderhalve week naar Ierland.
Zaterdag 8 juni
Maarssen – Hoek van Holland – Harwich, 290 km
Vanmorgen hebben we op ons gemak de auto ingepakt om na de lunch op weg te gaan naar Hoek van Holland. Hier begint dit jaar onze vakantie. Het is maar een uurtje rijden dus we zijn mooi op tijd en de auto staat vooraan in rij voor de checkin van de Stena Brittanica naar Harwich. De auto kan gewoon daar blijven staan als we maar om 19.00 uur terug zijn want dan beginnen ze met inchecken. Het is niet al te ver van het centrum en we hebben nog tijd zat om een rondje door de stad te lopen. We drinken een borrel en eten een lekker shoarmaschoteltje.
Na de checkin staan we ook vooraan in de rij voor het aan boord gaan. Alleen jammer dat wij links opgesteld staan en rechts als eerste mag gaan rijden. Toch zijn we snel aan boord en in onze hut. De boot vertrekt om 21.30 uur, keurig op tijd. Voor we op open zee terecht komen we nog mooi het strand van Hoek van Holland zien.
We drinken nog wat en maken het niet al te laat want morgen is het weer vroeg dag.
Zondag 9 juni
Harwich – Salisbury, 358 km
Om 6.30 uur is de boot in Harwich en een kwartiertje later kunnen we gaan rijden. Het links rijden is wel wennen maar al gauw zitten we op de snelweg en na 2 uur zijn we London al voorbij. Een kilometer of 10 voor Marlow stoppen we bij de X-tra voor een kop koffie en een sandwich. Ook pinnen we onze eerste £ 300,00.
Langs de rivier de Thames rijden we door naar Henley on Thames in het Engelse graafschap Oxfordshire. Het is een leuke stad die bekend staat om één van de meest prestigieuze roeiwedstrijden ter wereld, de Henley Regatta. Deze worden al gehouden sinds 1839 en is tevens een chic evenement voor de jetset.
Onze volgende stop is the White Horse bij Uffington. Het is een uitgesneden figuur, een geoglief, van een paard en wit door de onderliggende kalklaag. Het is ruim 123 meter lang en waarschijnlijk het oudste van de heuvelfiguren in Engeland. Voor we weer verder gaan zoeken we een mooi plekje op waar we even een broodje kunnen eten.
Na ruim een uur rijden komen we aan bij Stonehenge, een stenen monument, gebouwd rond 2300 voor Christus. Het monument bestaat uit een aarden wal rondom een cirkel van grote staande zandstenen en is één van de beroemdste prehistorische locaties op aarde. De wat verderop staande Heelstone werpt tijdens de zomerzonnewende een lange schaduw naar het hart van de stenen cirkel. We bekijken het vanaf de weg want naar binnen gaan kost £ 8,00 p.p. en dan kun je er nog niet dichtbij komen.
Na een lange dag komen we om 15.45 uur aan in hotel the Swan in Salisbury. We hebben een twin-kamer geboekt maar krijgen een kamer met 1 bed. Gelukkig kunnen we wel een extra dekbed krijgen. Het hotel ligt aan een vrij drukke weg maar is verder goed. Voor £ 37,00 eten we er een lekker stoofpotje en een steak en hebben we er ook wijn bij. Na een kopje koffie op kamer maken we een wandeling door de omgeving. Wat hier opvalt zijn de openbare wandelpaden die dwars door weilanden en langs privéterreinen lopen.
Maandag 10 juni
Salisbury – Hayle, 342 km
Het is erg warm in de kamer maar met de ventilator aan hebben we prima geslapen. Als we na een ontbijt van gepocheerde eieren met toast, gegrilde tomaat en een kop koffie gaan afrekenen krijgen we £ 20,00 korting. Dit omdat we niet het bed gekregen hebben wat we gereserveerd hadden.
Om 10.00 uur gaan we weer op weg en bij Weymouth komen we langs de mooie Jurrassic Coast, een deel van de zuidkust van Engeland. Het ligt tussen Swanage in Dorset en Exmouth in Oost-Devon en bestaat grotendeels uit steile kliffen. De kust staat bloot aan erosie waarbij grote stukken klif afbreken en in zee storten. Vanwege zijn unieke geologie en landvorm was deze kust in 2001 het tweede natuurwonder in Engeland. In 2008 verdween bij een aardverschuiving 400 m klif in zee.
Langs de heuvelachtige wegen staan overal waarschuwingsborden met daaronder het bord “hidden dip!” Bij wat grotere heuvels wordt de tekst “blind summit!” gebruikt. Dit houdt in dat je tot boven aan de heuvel niet ziet wat er aan komt.
Vanaf Bridport pakken we de grote weg weer op. Onderweg stoppen we nog een keer en na een uur of 3 rijden komen we om 16.30 uur aan bij het Beach Side Holiday Park in Hayle in Cornwall. Hier hebben we de komende 4 nachten een leuke bungalow met zicht op zee en St Ive. De elektriciteitsmeter is vol maar als die leeg is moet er 50 pence in gedaan worden. Gelijk maar wat muntjes apart leggen dus.
We maken zelf goulash en na een kop koffie lopen we nog even naar het strand. Jammer dat het miezert en behoorlijk waait.
Dinsdag 11 juni
Hayle, 77 km
We doen vanmorgen lekker rustig aan en om 11.00 uur gaan we op weg om wat van de omgeving te zien. In Hayle tanken we voor de eerste keer in Engeland. Hier is de diesel duurder dan gewone benzine en dan in Nederland. Om te beginnen rijden we naar St Michaels Mount. Het is een getijdeneiland wat bij laag water is te bereiken via een causeway (dam). Bij hoog water is het omringd door water en gaan er bootjes heen. We zijn er bij laag water en vandaag kunnen we van 11.25 uur tot 15.45 uur met droge voeten op en van het eiland komen. Het is gewijd aan de aartsengel Michael die hier in 495 zou zijn verschenen. Toen de Normandiërs in 1066 Engeland veroverden werden ze getroffen door de gelijkenis met hun eigen eiland Mount St Michel. De kleine abdij is gebouwd door dezelfde benedictijnen. Het kasteel wat er staat is sinds 1659 in het bezit van de familie St Aubyn.
Terug op het vaste land vinden we een bankje met uitzicht op het eiland waar we even een broodje eten.
We rijden door het dorpje Mousehole, een leuk klein havenstadje met allemaal smalle straatjes waar je hoopt geen tegenligger te krijgen. Tot de 16e eeuw was het één van de belangrijkste havens van Mount's Bay.
Op één van de smalle wegen die we rijden zit een grote dubbeldekker bus voor ons en het lukt maar net om een bus te passeren die van de andere kant komt. Voor ons nu een makkie dus.
Onze volgende stop is Land’s End, het uiterste puntje van Cornwall, in het zuidwesten van Engeland. Het heeft een schitterende granieten kustlijn met aan beide kanten mooie landschappen en zeegezichten.
We doen nog wat boodschappen en nemen voor vanavond kipdonor mee en rond 17.00 uur zijn we weer in onze bungalow. Na het eten gaan we koffie drinken in de bar van het park. Daar is de wifi wel goed. Helaas regent het wel weer.
Woensdag 12 juni
Hayle, 80 km
Als we om 11.00 uur weg gaan regent het al. Cornwall is bekend om de vele tinmijnen en was in de 18de en 19de eeuw verantwoordelijk voor 40% van de wereldproductie. Al rond 1700 werden de eerste gangen gegraven en in 1815 was er de eerste stoommachine. De laatste mijn, South Crofty, werd gesloten in 1998.
We rijden langs de ruines van de Boskednan mijn waarna we doorgaan naar de Geevor mijn. Deze mijn stamt uit het midden van de 19de eeuw en is één van de jongste tinmijnen. In 1991 werd Geevor voorgoed gesloten. Toen de pompen waren stilgezet, drong er zeewater in de mijngangen binnen. Op initiatief van een groep voormalige mijnwerkers opende in 1993 de mijn weer, maar nu als museum. In de voormalige kantoren staat gereedschap en tinnen producten. Twee machinehallen met authentiek bewaard gebleven inrichting laten de technologische ontwikkeling van de mijnbouwindustrie zien. De was- en kleedruimtes van de mijnwerkers zien er uit alsof de volgende ploeg elk moment kan binnenkomen. Als we in de auto een broodje hebben gegeten gaan we mee met een rondleiding door de nauwe gangen van de Mexicomijn. De toegang is £ 11,50 p.p. maar zeker de moeite waard.
Tot slot rijden we nog naar de Botallack mijn. De verlaten machinegebouwen tegen de hellingen van de kliffen herinneren aan één van de bekendste mijnen die in bedrijf was van 1721 tot 1914. De diepste mijnschacht is ongeveer 500 meter beneden zeeniveau. Boven op de kliffen zijn nog de restanten te zien van één van de arsenicum raffinaderijen.
Als we zo rond 17.00 uur terug zijn bij de bungalow is het voor het eerst vandaag droog. We maken zelf lasagne en daarna drinken we koffie in de bar. Kunnen we gelijk weer even internetten.
Donderdag 13 juni
Hayle, 62 km
Vanuit de bungalow kunnen we aan de andere kant van St. Ive Bay de gelijknamige stad zien liggen. Na ongeveer 20 minuten rijden parkeren we aan de rand van deze typisch Engelse badplaats. De stad ligt aan de Keltische Zee en was vroeger afhankelijk van de visserij. Rondom de baai ligt een mooi zandstrand en een gezellige boulevard. Er zijn allemaal leuke steegjes met verschillende galeries en winkeltjes. In de souvenirwinkel R+J Supplies kopen we wat echte Cornish koekjes voor de moeders en een ketting met armbandje voor ons zelf.
Cornwall is bekend om de Cornish pasty, een traditioneel halfrond hartig gebak met een vulling van aardappel, koolraap, ui en rundvlees wat in z’n geheel wordt gegaard in de oven. Al honderden jaren geleden werden ze door de vrouwen van de mijnwerkers gemaakt als lunch. Het was voedzaam en omdat het gehuld is in deeg bleef het lang warm. We nemen er één mee en het is inderdaad een lekkere en voedzame lunch.
Vanmiddag nemen we een kijkje in Penzance, de hoofdstad aan de westkant van Cornwall. De naam is afgeleid van het Cornishe Pen Sans, wat zoveel betekent als heilige landtong. Het is een eeuwenoude plaats die in de 16de eeuw stads- en havenrechten heeft gekregen. Sinds die tijd is het het belangrijkste commerciële centrum voor Land’s End schiereiland, van oudsher bekend als Penwith. Ook een leuke stad om doorheen te lopen, zeker met het mooie weer wat we hebben.
In de buurt van het bungalowpark zitten geen restaurants dus bij supermarkt kopen we een gebraden kip en met wat friet, sla en wijn erbij hebben we vanavond weer een lekker diner. We willen nog internetten dus de koffie drinken we weer in de bar.
Vrijdag 14 juni
Hayle – Swansea, 433 km
Ons midweekje in Cornwall zit er weer op en om 9.30 uur gaan we op weg naar onze volgende bestemming, Swansea. Het eerste half uur rijden we nog binnendoor, verder nemen we de snelweg.
We moeten over de Second Severn Crossing, een tolbrug die deel uitmaakt van de M4 en de Severn kruist en de verbinding is tussen Engeland en Wales. De tol die we moeten betalen is £ 6,20. Het is de langste tuibrug van het Verenigd Koninkrijk en is geopend op 5 juni 1996. De bouw van de brug was noodzakelijk door de drukte op de oude Severn Bridge uit 1966.
In Wales zijn we er al snel achter dat het welsh een heel apart dialect is. Op de wegen staat “araf” wat langzaam betekent en we komen plaatsen tegen met wel heel onuitspreekbare namen zoals Cwmbwrla. Het weer is goed en om 14.30 uur komen we aan bij hotel Holiday Inn Express.
We zijn het eigenlijk best wel zat dus na het inchecken rijden we alleen nog een rondje door Swansea, de tweede stad van Wales. Naast het hotel zit restaurant Harvester wat er goed en gezellig uitziet. Als we hier vanavond naar toe gaan is het er erg druk en rumoerig en de wachttijd is 30 tot 60 minuten. We hebben geen zin om zo lang in de herrie te moeten wachten dus gaan we toch maar eten in het hotel. Een hamburger kost ons £ 11,00 p.p. en een glas wijn maar liefst £ 6,09. Nou zijn we ooit eerder in een Holiday Inn hotel geweest en hebben nog een tegoedbon voor een gratis drankje. Hier nemen we dus maar een glas wijn voor. We hebben een mooie kamer en een goede gratis internetverbinding.
Zaterdag 15 juni
Swansea – Fishguard, 125 km
We beginnen vandaag met een goed ontbijtbuffetje en om 10.30 uur gaan we weer rijden. Het is maar 10° en na een uurtje begint het te regenen. Het is een mooie route en we komen door leuke dorpjes. Over het geheel genomen is er langs de wegen niet veel te zien want aan beide kanten van de weg staan veel hoge struiken.
We zijn mooi op tijd in Fishguard en hebben dus nog genoeg tijd om wat boodschappen te doen. Terwijl we staan te wachten om in te checken op de Stena Europa naar Rosslare in Ierland wordt het droog en tegen de tijd dat we aan boord gaan schijnt zelfs de zon. Wel staat er nog veel wind. We zijn van 14.30 uur tot 18.00 uur aan het varen.
Tussendoor zijn we anderhalve week in Ierland geweest.
Dinsdag 25 juni
Belfast – Liverpool, 256 km
Het is mooi rustig weer en er is zowaar een goede wifi verbinding. Het is geen al te groot schip en na een rondje gelopen te hebben gaan we heerlijk relaxen in de hut. We drinken een borrel in het restaurant waar we vanavond kip en een hamburger eten. Met onze kortingsbonnen hoeven we nog maar £ 4,00 bij te betalen.
We kijken naar een mooie zonsondergang en gaan even een poosje slapen. Wat zijn wij blij met onze hut. Om 1.00 uur komen we aan in Liverpool, 6.5 uur later dan gepland. Omdat er maar 1 motor werkt duurt het erg lang voor het schip aan de kade ligt en we van boord kunnen.
Via de Mersey tunnel is het nog een kwartier rijden naar hotel Devonshire House, het laatste voor deze vakantie. Bij de receptie is niemand te zien en we zijn al bang dat we in de auto moeten slapen als er toch iemand verschijnt om ons de sleutel te geven en om 2.15 uur zijn we eindelijk in onze kamer.
Woensdag 26 juni
Liverpool
Liverpool werd in 1207 opgericht in het graafschap Lancashire, kreeg in 1880 stadsrechten en ligt sinds 1974 in het graafschap Merseyside, aan de noordzijde van de rivier de Mersey. Vroeger was de stad, dankzij de handel naar de Caraïben, Ierland en het vasteland van Europa een bloeiende havenstad, maar ook de trans-Atlantische slavenhandel bevorderde de economische expansie. Tegen de negentiende eeuw passeerde ruim 40 procent van de wereldhandel de Liverpoolse haven. Van deze handel is weinig meer over maar de toeristensector is flink gegroeid.
Dit komt vooral door de Merseybeat, een muziekstijl binnen de rockmuziek die populair was in de jaren ‘60. Het is een combinatie van rock-‘n-roll, skiffle en rhythm and blues en wordt ook wel de Liverpool-sound genoemd. Bekende bands van dit genre zijn the Beatles, the Searchers en Gerry & the Pacemakers.
Na een goede maar korte nacht gaan we op pad om de stad te verkennen. Er is een bushalte om de hoek van het hotel en volgens de dienstregeling gaat er elk kwartier een bus naar het centrum. We zien net een bus wegrijden dus wachten we op de volgende. Als die er na ruim een half uur nog niet is besluiten we om eerst maar boodschappen te doen en een broodje te eten in het hotel.
Vanmiddag gaan we lopend richting het centrum en stappen 2 haltes verderop alsnog in de bus. We stappen uit bij Queens Square en lopen eerst naar Matthew Street, waar de Cavern Club is. De club bestaat sinds 1957 en werd in 1973 gesloten en met de grond gelijk gemaakt om plaats te maken voor de metro. Elf jaar later werd het herbouwd in een diepe kelder waarbij 15000 bakstenen van de oude kelder werden herbruikt. In de jaren ’70 hebben er populaire bands als de Rolling Stones en Queen opgetreden, zelfs de Nederlandse band Focus heeft er in 1998 een optreden gehad. Maar de club is vooral bekend geworden door the Beatles. Het is nog steeds een plek waar zeven dagen per week plaatselijke bands en muzikanten optreden.
We lopen door naar de rivier de Mersey. Hier zijn we vannacht aangekomen en de Stena Lagan ligt er nog steeds aan de kade. De rivier loopt uit in de Ierse zee, is 113 km lang en Gerry and the Pacemakers maakten er een nummer van, de hit Ferry cross the Mersey. We zijn nu vlak bij Albert Dock waar we bij de toeristeninfo vast een Magical Mistery Tour voor morgen boeken.
Het is inmiddels al laat in de middag en we gaan op zoek naar een pub. We komen terecht in the Hub in Hanoverstreet, een gezellige pub waar we lekker kunnen zitten en genieten van een borrel. Eten doen we daarna bij de Griek, de eerste die we tegenkomen tijdens onze vakantie. Voor £ 31,00 hebben we een heerlijke schotel met een wijntje en koffie.
Het is nog steeds mooi weer dus we gaan lopend terug naar het hotel. Het is drie kwartier lopen maar er is van alles te zien dus het gaat wel ongemerkt.
Donderdag 27 juni
Liverpool
Als we vanmorgen wakker worden ziet het weer er niet echt goed uit. Na een ontbijtje gaan we weer lopend op weg naar het centrum. Bij de bushalte zijn ze volop met de weg bezig dus een bus zit er vandaag niet in. Vlak bij Albert Dock eten we een broodje op het busstation.
We hebben de Magical Mystery Tour geboekt voor £ 15,95 p.p. Een tour die je in Liverpool, de stad van the Beatles, niet mag missen. De bus vertrekt om 14.00 uur bij de toeristeninfo in Albert Dock en brengt ons langs alle plaatsen die verband houden met the Beatles. De basis voor the Beatles begon op 6 juli 1957, toen John Lennon op een festival in St Peter’s Church Hall Paul McCartney ontmoette. Die bracht op zijn beurt enige maanden later schoolvriend George Harrison mee die in eerste instantie door John Lennon te jong werd bevonden. Harrison was toen 14, Lennon 17 en McCartney 16 jaar oud. Tot aan de definitieve samenstelling vonden nog diverse wisselingen plaats; bekende ex-leden zijn bassist Stuart Sutcliffe en drummer Pete Best, die in 1962 door Beatles-manager Brian Epstein werd bedankt voor zijn diensten. Ten slotte werd Ringo Starr gevraagd om bij de band te komen. We rijden langs het huis waar Ringo Starr zijn jeugd heeft doorgebracht waarna we stoppen bij Penny Lane. Aan Penny Lane bevond zich de bushalte waar McCartney op een andere buslijn over moest stappen als hij van zijn eigen huis aan Forthlin Road naar het huis van John Lennon aan Menlove Avenue reisde. McCartney schreef een nummer over deze straat waar the Beatles opgroeiden en verwijst naar personen en plekken die echt bestaan (of bestaan hebben). De kapper waar naar verwezen wordt toonde verschillende foto’s van kapsels in zijn etalage. Omdat de bus niet meer over Penny Lane mag rijden en zowel de kapper als de bank aan de rotonde liggen komen we alleen hier langs. De brandweerkazerne ligt een aantal kilometer verderop.
We rijden langs het huis waar John Lennon zijn jeugd doorbracht, het huis waar Brain Epstein woonde, de scholen en college’s van alle bandleden en St Peter’s Church Hall.
Bij de geboortehuizen van George Harrison en Paul McCartney stappen we uit. Via the National Trust is het mogelijk om van woensdag tot en met zondag de woningen van McCartney en Lennon te bezoeken. Deze tour kost £ 20,00 p.p. en is zo populair dat het al tot september volgeboekt is. Er wordt nog gestopt bij Strawberry Fields, een gebouw van het Leger de Heils. Het is een plek waar Lennon in zijn jeugd vaak naar toe ging en waar hij later dan ook een nummer over schreef.
De tour eindigt bij de Cavern Club. Hier hadden the Beatles op 9 februari 1961 hun eerste optreden en na ruim 300 optredens was de laatste keer op 3 augustus 1963. In december 1999 kwam McCartney nog 1 keer terug naar de club om het millennium af te sluiten. In één van de ruimtes draait een film van dit optreden en in een etalage staat de gesigneerde Hofner basgitaar waar hij tijdens dat optreden voor het laatst op gespeeld heeft. Het is er erg druk en we zijn blij dat we gisteren al op ons gemak hebben kunnen rondkijken en foto’s hebben gemaakt. We halen alleen ons souvenirtje op (een ansicht van Penny Lane) en kopen een paar echte Cavern drumstokjes voor £ 10,00.
In the Hub gaan we weer gezellig wat drinken en we nemen bij Mayflower een chinese rijsttafel. Helaas kunnen we geen tomatensoep krijgen maar verder is het lekker en inclusief een paar wijntjes zijn we voor £ 35,00 klaar. Als we de rekening mee willen nemen kijken ze ons raar aan want dat is niet de bedoeling. Uiteindelijk zijn ze bereid om een kopie voor ons te maken.
Het regent nog steeds als we terug lopen naar het hotel. Op Hope Street op de top van Mount Street staat de sculptuur "A Case History" door John King. Verschillende soorten van bagage, in beton gegoten, zijn gestapeld op de stoep. De etiketten op de koffers verwijzen naar opmerkelijke personen en instellingen verbonden met de lokale omgeving.
Vrijdag 28 juni
Liverpool
Onze laatste dag alweer. Vandaag rijden we naar Hull waar we vanavond op de boot naar Rotterdam gaan. Dat is tenminste de bedoeling. Als we zo rond 11.00 uur willen vertrekken komen we tot de ontdekking dat we geen van beide de autosleutel hebben. Het zal toch niet waar zijn. Alles weer uitgepakt, hele kamer overhoop gehaald maar wat we ook tegenkomen, geen sleutel.
Maar we hebben mobiliteitsservice van de Seat dus gaan we bellen. Na voor de derde keer gebeld te hebben worden we eindelijk teruggebeld dat de A&A, de Engelse wegenwacht, onderweg is. Het is al 14.30 uur als die er is. De beste man had doorgekregen dat de sleutel in de auto zat en dat hij het portier open moest maken. Het enige wat we zeker weten is dat de sleutel daar niet is. Hij gaat op zoek naar een mobiele sleutelmaker met het verzoek contact met ons op te nemen zodra hij bij ons in de buurt is. Maar wie er belt, geen sleutelmaker.
Het is inmiddels al zo laat dat we vandaag in ieder geval de boot niet meer kunnen halen dus bellen we met P&O om af te bellen. Gelukkig kunnen we wel de reservering houden en omboeken zodra we weten wanneer we wel mee kunnen. Ook gaan we maar een overnachting regelen, wat gelukkig nog mogelijk is in Devonshire House. Heel fijn, na de hele dag in de lobby te hebben doorgebracht. Aan het eind van de middag belt de Seat nog een keer met de mededeling dat hun verder niks voor ons kunnen betekenen en dat we het beste maar de reservesleutel vanuit Nederland kunnen laten opsturen.
Dat hebben we dan zelf inmiddels ook al bedacht en we hebben Andre gebeld of hij de sleutel wil opsturen. Hij gaat ermee aan de slag maar belt een uurtje later terug dat het via PostNL niet eerder als maandag verzonden kan worden. Hij had voor 15.00 uur moeten zijn dan was het vandaag nog wel gelukt. Dan maar via DHL proberen. Ook niks, op vrijdag zijn ze voor particulieren om 19.00 uur gesloten. Morgenochtend om 9.00 uur zijn we de eerste. Hoe frustrerend. Dat we hier voorlopig niet weg zijn is nu wel duidelijk. We hebben geen zin om nog ergens heen te gaan dus eten we in het hotel maar een hamburger voor £ 27,00.
Zaterdag 29 juni
Liverpool
Vanmorgen zijn we al om 8.00 uur opgestaan om DHL te bellen. In Nederland is het dan 9.00 uur. Als we contact hebben zeggen ze dat we het beter online kunnen regelen, dan krijgen we nog 3% korting ook. Tijdens het invullen meerdere keren gebeld voor hulp en als we eindelijk alles ingevuld hebben krijgen we een foutmelding. Weer bellen. “Hebt u al gekeken of u mail heeft”. Nee, natuurlijk niet. Als we kijken blijkt het toch doorgekomen te zijn. Alleen niet goed. Uiteindelijk toch telefonisch alles geregeld (zonder korting). De sleutel wordt maandagochtend opgehaald in Bilthoven en is dan dinsdagochtend voor 12.00 uur bij ons. Eerder is niet mogelijk want ja, het weekend hé mevrouw.
We leggen ons er maar bij neer en gaan weer een aantal extra overnachtingen regelen. Vannacht kunnen we alleen nog maar terecht in het Beech Mount hotel. Het is een zolderkamer met een twijfelaar en kost maar liefst £ 90,00. Het is wel dicht bij en onze bagage kunnen we laten staan dus nemen we alleen het hoognodige mee.
Woensdagavond laat hebben we de sleutel nog gebruikt en de auto op slot gedaan en daarna is het onduidelijk. Zijn we hem verloren, is hij misschien gestolen of gewoon in de afvalbak terecht gekomen. We gaan vanmiddag overal langs waar we donderdag geweest zijn maar nergens is er een autosleutel gevonden. Ook doen we voor de zekerheid maar aangifte bij de Merseyside Police.
Na vierenhalf uur gelopen en gezocht te hebben pakken we terug voor £ 2,10 p.p. de bus. We kopen een fles wijn en halen voor £ 10,00 kebab wat we op de kamer opdrinken en eten.
Zondag 30 juni
Liverpool
Na het ontbijt gaan we terug naar Devonshire House waar we vandaag en morgen tegen een gereduceerde prijs een kamer hebben, £ 35,00 per nacht i.p.v. £ 50,00. We hebben zicht op de parkeerplaats met onze auto en het gebouw van Littlewoods, opgericht door John Moores in 1923. Begin 1970 is het begonnen als een postorderbedrijf en in 1981 is het uitgebreid met een callcenter. Op het hoogtepunt werkte er 4000 werknemers maar in 2005 zijn alle filialen gesloten en staat het gigantische gebouw leeg. Tegenwoordig is het alleen nog een webshop.
We bellen nog een keer met de Seat service om te vragen of het mogelijk is de auto naar Nederland te repatriëren zodat wij met het vliegtuig naar huis kunnen. Dit doen ze niet want de auto is immers niet kapot. Als onkostenvergoeding kunnen ze hooguit 3 overnachtingen vergoeden.
Vanmiddag gaan we de stad weer in en bekijken dingen waar we eerder niet aan toe zijn gekomen. We gaan naar Grand Central Hall, in 1905 geopend als een methodistische kerk. In de jaren 30 was het de thuishaven van het Liverpool Philharmonisch Orkest en later was het een bar en nachtclub. Nu zijn er allemaal leuke alternatieve winkeltjes gevestigd. Een borrel nemen we weer in the Hub en bij Bella Italia eten we een lekkere spaghetti voor £ 27,80 Al met al toch nog een goede afsluiting van de dag. Op facebook hebben we onze woonplaats in Liverpool.
Maandag 1 juli
Liverpool
Vanmorgen hebben we eerst met P&O gebeld om de boot om te boeken naar morgen. Er is nog plek alleen hebben ze geen buitenhut meer. Voor ons geen probleem zolang we maar een hut hebben. De extra kosten zijn € 34,50 wat ons meevalt.
Vanmorgen lukt het wel om de bus te halen. Betalen hoeven we niet want de chauffeur heeft geen wisselgeld. Zaterdag was er bij de lokale Seat dealer niemand die ons kon helpen dus gaan we vandaag nog een keertje langs. We zijn benieuwd hoe lang het duurt als we een nieuwe sleutel willen laten maken. De man is onvriendelijk en volgens hem kan het wel 4 weken duren want de sleutel moet bij de importeur uit Spanje vandaan komen. Dan maar wachten tot we thuis zijn met bestellen.
We lopen door naar het in 2011 geopende Museum of Liverpool. Het is een groot museum met in het midden een spiraalvormige trap die de 4 verdiepingen met elkaar verbind die elk een eigen thema hebben. Het vertelt de geschiedenis van de stad en zijn inwoners van de ijstijd tot heden.
Vanaf de 2de verdieping hebben we een mooi uitzicht op de pier en drie monumenten, alle gebouwd in begin 1900. Het Royal Liver Building bestaat uit twee klokkentorens en is het hoofdkwartier van de Royal Liver Friendly Society, de Cunard Building is het voormalige hoofdkwartier van de Cunard Line rederij en het Port of Liverpool Building is het voormalige huis van de Mersey Docks en het havenbestuur. Ze worden ook wel “the Three Graces” genoemd.
Natuurlijk mogen the Beatles niet ontbreken en hier zijn de originele grijze pakken te bewonderen en een film over het begin van de band. In het Waterfront Café van het museum nemen we voor £ 7,00 een kop soep met stokbrood. Terug met de bus heeft de chauffeur ook geen wisselgeld dus we kunnen weer voor niks mee.
We zijn nog maar net terug in ons hotel als ma v Vliet belt dat de DHL man bij haar is om de sleutel op te halen. Ze kan alleen maar met Visa of contant betalen. Visa heeft ze niet en zoveel contant geld heeft ze ook niet in huis. Na wat zoeken in een paar kastjes en laatjes kan ze gelukkig net genoeg vinden om te betalen. Als het goed is morgen om 10.00 uur de sleutel bij ons.
Vanavond halen we voor £ 10,00 kip en lamshoarma op en na het eten lopen we een rondje langs Littlewoods en door de Wavertree botanische tuin tegenover het hotel. Voor we gaan slapen zien we nog via de Track & Trace dat ons pakketje is aangekomen en verwerkt in Leipzig, het centrale distributiepunt van DHL.
Dinsdag 2 juli
Liverpool
We zijn allebei om 6 uur wakker en kunnen het niet laten om even naar de Track & Trace te kijken. Onze schrik is groot als we zien staan dat de sleutel “on hold” is in Leipzig. Het duurt nog twee uur voor we naar DHL kunnen bellen maar slapen doen we niet echt meer. Als we bellen wat er aan de hand is krijgen we te horen dat de sleutel in Leipzig is achtergebleven omdat het toestel te zwaar beladen was. Vandaag kan er niks meer geregeld worden maar we krijgen de garantie dat we ons pakketje morgen voor 12.00 uur hebben en dat ze ons morgenochtend bellen. Hoeveel pech kun je hebben, we zitten er even helemaal doorheen.
Maar weer opnieuw een overnachting boeken, P&O omboeken en een extra vrije dag geregeld. De medicijnen zijn op, gisteren de laatste ingenomen. In de auto ligt nog genoeg maar daar kunnen we nu dus nog niet bij. We lopen weer kilometers en zijn de halve dag op pad om via A naar B naar C en weer terug naar A om medicijnen te krijgen. We nemen ook 2 keer een taxi voor in totaal slechts £ 7,50 (£ 0,78 per km). Hadden we eerder geweten dat dit niet duur is, hadden we vaker een taxi genomen. We informeren bij het hotel wat het kost om met een taxi naar Hull te nemen mocht de sleutel morgen weer niet komen. We hebben er weinig vertrouwen meer in.
Een beetje bijgekomen van al het geregel van vandaag eten we weer in het hotel. Dit keer hebben we voor £ 27,00 lekkere chili en lasagne met een wijntje. Aan het eind van de avond zien we dat ons pakketje is aangekomen in Engeland, het komt in de buurt.
Woensdag 3 juli
Liverpool – Hull – Europoort, 585 km
Als we wakker zijn zien we dat ons pakketje vanmorgen vroeg is aangekomen in Liverpool en vertrokken is met de koerier. Zoals beloofd worden we hierover gebeld door DHL.
Het is 10.15 uur als we de DHL auto zien aankomen. Zodra Ted de sleutel in handen heeft en de auto het ook nog doet rijdt hij eerst een rondje over het parkeerterrein. We zijn helemaal in jubelstemming en een mooier verjaardagscadeau heeft Ted nog nooit gehad. We kunnen weg.
Zelfs het personeel van het hotel juicht met ons mee als we komen uitchecken. Ze hebben ons al die tijd fantastisch geholpen en met ons meegeleefd. Om 11.00 uur gaan we rijden en 3 uur later zijn we in Hull bij de checkin voor de Pride of Rotterdam van P&O naar Europoort. Onze laatste ponden hebben we in de tank gegooid. We kunnen vroeg aan boord en hebben een ruime vierpersoons buitenhut. In de bar vieren we dat Ted jarig is maar nog meer dat we eindelijk op weg zijn naar huis. Bij de boeking hebben we ook al het dinerbuffet gereserveerd waar we lekker van eten.
Donderdag 4 juli
Europoort – Maarssen, 120 km
We hebben heerlijk geslapen en om 8.30 uur zijn we in Europoort. Voor we naar huis gaan rijden we eerst naar Bilthoven om Madame op te halen. We nemen een kop koffie en om 11.00 uur zijn we eindelijk thuis, 5 dagen later dan gepland. Al met al hebben we een leuke vakantie gehad en weer heel veel moois en interessants gezien. Jammer dat we morgen gelijk weer aan het werk moeten.
Reactie plaatsen
Reacties