Michigan 1999

Donderdag 9 september
Amsterdam - Chicago, 6611 km
Met vlucht KU115V van Kuwait Airways gaan we om 15.40 uur op weg naar Chicago. Het is een redelijk comfortabel toestel want we hebben een voetensteun, hoofdsteun aan de zijkant en een eigen schermpje waarop we een film kunnen volgen of een spelletje doen. Het enige dat ze aan boord niet hebben zijn alcoholhoudende dranken. Hier hadden we al rekening mee gehouden dus hebben we zelf wat meegenomen. Vanaf Chicago O’Hare Airport nemen we een taxi naar het Best Western Hotel waar we de komende nachten verblijven.


Vrijdag 10 september
Chicago
Chicago is de grootste stad in de Amerikaanse staat Illinois en het bestuurlijk centrum van Cook County en na New York en Los Angeles de grootste stad van de VS. De stad ligt aan de oever van het Michiganmeer en werd gesticht in 1830. Bij een brand in 1871 werd een groot deel van de stad verwoest en door de uitvinding van de lift en de elektriciteit werd het mogelijk om kantoortorens van meer dan acht bouwlagen te ontwerpen. Er werd gebouwd met constructies van gietijzeren kolommen en stalen balken, van stalen skelet en van betonskelet. Tijdens de drooglegging in de jaren twintig was Chicago het werkterrein van een aantal beruchte criminelen, de bekendste is Al Capone.
Ons hotel ligt vlakbij Grant Park, een groot stadspark aan South Michigan Avenue. Door deze weg te volgen gaan we vanzelf richting centrum. Al lopend komen we vlak bij het hotel een kunsthandel tegen die Utrecht heet. North Michigan Avenue is een belangrijke winkelstaat en staat bekend als de ‘Champs Elysées van Chicago’. Eén van de weinige gebouwen aan deze weg die bij de grote brand van 1871 niet verloren is gegaan is de Water Tower uit 1869. De toren is ruim 55 meter hoog en is gebouwd met kalksteenblokken en staat als een soort van minaret tussen de moderne gebouwen. 
Het John Hancock Building dat iets verder staat, dateert uit 1969, is meer dan 344 meter hoog en heeft 100 verdiepingen. De diagonalen op de zijwanden verlenen het gebouw extra stevigheid: bij zware storm wijkt de top van de wolkenkrabber bijna een halve meter uit. Vanuit het Observatory op de 94-ste verdieping heb je een fantastisch uitzicht over Chicago.
Er zijn veel hoge flats met op het dak een zwembad en ook van de Navy Pier krijg je op deze hoogte een goede indruk. Op de Navy Pier is van alles te vinden zoals allerlei kermisattracties, cafés, restaurants en musea. Aan het eind van de Pier is de skyline mooi te zien. Na het eten lopen we nog wat door het park waar we luisteren naar gratis life muziek.


Zaterdag 11 september
Chicago
Vandaag beginnen we aan de andere kant van de stad. Door het Grant Park en via E. Solidarity Drive komen we bij het Adler Planetarium. Het werd gebouwd in 1930 en is het enige museum ter wereld met 2 planetariumtheaters.
Als een soort van eilandje in Lake Michigan ligt hier ook vliegveld Merril C. Meigs Field en een klein strandje 12-th St Beach. We lopen terug via E. Solidarity Drive en komen langs het John G. Shedd Aquarium en het Field Museum of National History. Vanaf de Drive hebben we een mooi uitzicht op de skyline van de stad.
Langs de Buckingham Fountain (bekend van de serie Married with Children) lopen we naar de buurt die The Loop (de lus) genoemd wordt. De buurt heet zo vanwege de bovengrondse metrolijn El die hier een rondje tussen de wolkenkrabbers rijdt. Een ritje met de El geeft een goede indruk van wat Chicago te bieden heeft aan stadsarchitectuur en rijdt ook langs Marina City. De twee cilindervormige torens lijken op maïskolven en zijn een stad binnen een stad. In het gebouwencomplex wordt gewerkt, gewoond, geparkeerd, gewinkeld en ontspannen. 
Het hoogste gebouw ter wereld, de Sears Tower, staat vlak bij de rivier in de Loop, telt 110 verdiepingen en is 443 meter hoog. Na het ritje met de El gaan we met de metro richting zuid Chicago. We stappen uit, naar achteraf blijkt, in één van de slechtere buurten van Chicago. Op de terugweg stappen we uit bij China Town vanwaar we lopend terug gaan naar het hotel.
Onderweg willen we ergens een paar biertjes kopen maar omdat we ons niet kunnen legitimeren krijgen we het niet mee. Je moet namelijk minimaal 21 jaar zijn en wij zijn beide pas halverwege de dertig. Als we later onze paspoorten opgehaald hebben vinden we in de buurt van het hotel een winkel waar we probleemloos bier meekrijgen zonder legitimatie. Wel krijgen we voor elk blikje een “brown bag”. Dit moet je om het blikje heen doen als je het op straat wilt leegdrinken.


Zondag 12 september
Chicago - Belleville, 466 km
Met de metro gaan we naar Chicago O’Hare Airport om de auto op te halen die we thuis al gereserveerd hebben. Onze kaart (visa) van de Postbank willen ze niet accepteren als betaalmiddel omdat ze denken dat het een bankpas is. Er staat immers Postbank op. Gelukkig hebben we nog een Visa kaart die wel goed is en kunnen we de blauwe Chevrolet Cavelier automaat ophalen.
Via de 94 rijden we het eerste stuk langs Lake Michigan, De naam komt van Michigama, wat groot water betekent en wat de staat Michigan zijn naam gaf. Samen met Lake Superior, Lake Huron, Lake Eri en Lake Ontario vormt het de 5 Great Lakes in het noorden van de USA. Qua oppervlakte 't het derde meer en het enige dat in zijn geheel in de USA ligt, de andere liggen zowel in de USA als in Canada. De meren werden uitgesleten door de ijskap die tijdens het laatste glaciaal het grootste deel van het noordelijk halfrond bedekte.
We rijden verder Michigan in richting Detroit en komen langs plaatsen als Kalamazoo, Battle Creek, Jackson en Ann Arbor.
We komen verder dan we aanvankelijk verwacht hadden en overnachten in motel Red Roof Inn in Belleville vlak voor Detroit. We eten in één van de vele fast-food ketens die de USA rijk is en doen nog even wat boodschappen.


Maandag 13 september 
Belleville - Brantfort, 304 km
Na een ontbijt van klef brood wat een paar maanden houdbaar is gaan we weer op pad. Via de Ambassador Bridge (tol) rijden we van Detroit naar Windsor in Canada. We nemen de 401 door Ontario en rijden een stuk langs Lake Erie, het vierde meer van de Great Lakes. Het is goed weer, de auto rijdt perfect en op de weg is het niet al te druk dus ook vandaag komen we weer een heel eind. Wat opvalt is dat zowel in de USA als in Canada de auto’s op de baan blijven rijden die ze gekozen hebben. Je ziet dan ook overal borden langs de weg met “keep your lane”. Voor vannacht nemen we onze intrek in motel Four Star Inn in Brantfort.
Het motel ligt op loopafstand van het centrum en we komen terecht bij een grieks restaurant waar we voor een redelijke prijs heerlijk hebben gegeten.


Dinsdag 14 september
Brantfort - London, 340 km
Vanaf Brantford is het nog een kleine 125 km naar de Niagara Falls, de grootste en bekendste watervallen ter wereld. Ze werden zo’n 12000 jaar geleden aan het eind van de ijstijd gevormd doordat het smeltwater van de continentale ijsvlakten naar het zuiden toe werd tegengehouden door puinruggen en naar het noorden door het daar nog aanwezige landijs. Het is de grens tussen Lake Ontario en Lake Erie, wat zo’n 50 meter hoger ligt.
Het water stort met twee miljoen liter per seconde naar beneden en verplaatst zich ieder jaar een stukje verder stroomopwaarts. We zien de watervallen van de Canadese zijde en hebben daar een fantastisch zicht op de Horseshoe Falls en de American Falls. Er is ook nog de Bridel Veil Falls maar deze is alleen te zien vanaf de Amerikaanse zijde. De watervallen zijn vanaf het water van dichtbij te bekijken aan boord van één van de toeristenrondvaartboten.
We rijden terug richting de USA een groot gedeelte langs Lake Ontario, het kleinste meer van de Great Lakes en aan de overkant kunnen we in de verte Toronto zien liggen. Als we een hotel willen in de buurt van Woodstock blijken alle hotels vol te zitten omdat er een aantal congressen. We rijden door en overnachten uiteindelijk in London in de Days Inn en zijn dan al weer een heel eind verwijderd van de Falls.


Woensdag 15 september 
London - Flint, 213 km
Omdat gisteren een lange dag was doen we het vandaag rustig aan. De bedoeling is om vandaag door te rijden tot het verderop gelegen Flint. Bij Port Huron gaan we de grens weer over naar de USA, de staat Michigan in die bestaat uit twee schiereilanden. Het zuidelijke schiereiland is het gebied waar de naam Michigan oorspronkelijk naar verwees en wordt door de inwoners omwille van de vorm ook wel "the mitten" genoemd en het noordwestelijke schiereiland "The U.P." van Upper Peninsula. De eilanden worden gescheiden door de Straat van Mackinac, een kanaal van 8 km breed dat het Huronmeer met het Michiganmeer verbindt en zijn sinds 1957 met elkaar verbonden door de Mackinac Bridge. De grootste stad is Detroit maar Lansing is de hoofdstad en de staat heeft meerdere bijnamen zoals The Wolverine State en The Great Lakes State.
We nemen de nodige stops onderweg en verbazen ons over het feit dat ze hier een auto achter de camper hebben hangen. Wat ook opvalt als je een parkeerplaats afrijdt zijn de borden met de tekst “buggle up, it’s the law”. We rijden nu boven Detroit langs en slapen in de Red Roof Inn in Flint. Bij het inchecken wordt er wat lacherig gereageerd als we de naam Tjerk voor ze spellen.


Donderdag 16 september
Flint - Grand Rapids, 526 km
Voor we op pad gaan reserveren we alvast een kamer bij de Red Roof Inn in Grand Rapids. Nu hoeven we alleen maar te zeggen dat de naam met Tj begint en ze beginnen alweer te lachen. 
We rijden eerst naar Pontiac, één van de voorsteden van Detroit. In 1972 werd hier het Pontiac Assembly Center geopend, een onderdeel van General Motors. Dit is de fabriek waar van 1984 tot 1988 de Pontiac Fiero werd gemaakt. Omdat we zelf ook een Fiero hebben vinden we het wel leuk om daar eens te gaan kijken nu we toch in de buurt zijn. We hebben het adres van één van de leden van de Fiero Club en hebben een afspraak met hem. Hij woont maar een paar straten bij de fabriek vandaan en we hebben het snel gevonden. Zijn rode Fiero staat voor de deur en als we daar bij staan te kijken komt er een vrouw naar buiten die kwaad vraagt wat we hier doen en wat we bij die auto doen. Net als we het aan het uitleggen zijn komt de man thuis en is het goed. Hij vraagt ons of we binnen willen komen maar gelet op de ontvangst van zijn vrouw en het beetje ongure buurtje waar we terecht zijn gekomen bedanken we hiervoor. We praten nog een poosje met hem en hij rijdt voor ons uit naar de fabriek. Er valt niet veel meer te zien dan alleen de fabriek. 
Via een toeristische route komen we terecht in Kawkawlin en Bay City aan Lake Huron. Onderweg zien we een winkel, Erika’s Delicatessen, waar we even wat lekkers kopen. Vandaar rijden we eerst weer terug naar Flint om vervolgens door te gaan naar onze laatste bestemming, Grand Rapids. Alles bij elkaar hebben we vandaag toch weer een flinke afstand afgelegd en we zijn dan ook blij dat we vanmorgen al een kamer gereserveerd hebben.


Vrijdag 17 september 
Grand Rapids
Omdat de motels die we totnogtoe gehad hebben allemaal aan de snelweg liggen gaan we eerst op zoek naar een hotel dat iets meer in het centrum van Grand Rapids ligt. De stad die in 1826 is gesticht door de Fransman Louis Campau is de hoofdstad van Kent County en ligt aan de Grand River die hier (kleine) rapids, oftewel stroomversnellingen, heeft. Eind 19de en begin 20ste eeuw zijn veel Nederlanders hier terecht gekomen en er is dan ook een hechte Nederlandse gemeenschap "the Dutchies".
Als we ons geïnstalleerd hebben in de Days Inn gaan we lopend de stad wat beter verkennen. Naast het hotel ligt het van Andel Museum Center, één van de oudste musea van de USA en daar tegenover ligt het Gerald R. Ford Museum. Hier zijn duizenden artefacten, foto's en documenten te bekijken die te maken hebben met het leven van president Ford. Je vindt hier ook het graf van de 38e president en zijn First Lady, Betty Ford.
We steken de Grand River over die met een lengte van 406 km de langste rivier in Michigan is. Vanwege deze lengte noemde de Indianen die vroeger langs de rivier woonden de rivier O-wash-ta-nong, wat Ver-weg-water betekent.
Na een minuut of 10 lopen zijn we in het centrum 
en komen onder andere in Monroe Center Street, een lange winkelstraat waar ook veel restaurants te vinden zijn en waar een mooi groot plein is met in het midden een muziektent. 
Vanavond eten we in het hotel waar we weer eens wat anders hebben gegeten dan het gebruikelijk Fast Food.


Zaterdag 18 september
Grand Rapids en omgeving
Op weg naar de Public Library komen we langs mooie gebouwen zoals het Art Museum. In 1910 werd in Grand Rapids een Art Association of Grand Rapids opgericht met als doelstelling een kunstcollectie aan te leggen voor een toekomstig kunstmuseum, de Art Gallery. Na een aantal uitbreidingen werd in 1963 werd de naam van het museum gewijzigd in Art Museum. In 1978 werd het Federal Building van de stad gehuurd voor een symbolische jaarhuur van $ 1 en na een ingrijpende renovatie werd het museum heropend in 1981.
In de Library gaan op zoek naar gegevens van familie die begin deze eeuw naar de USA zijn gekomen. Tijdens onze vakantie van 1997 hebben we achterhaald dat ze naar Grand Rapids vertrokken zijn. Geholpen door een medewerkster van de Library vinden we een overlijdensbericht, de naam van de begraafplaats waar ze moeten liggen en het laatst bekende adres.
We nemen een kijkje op de begraafplaats waar je gewoon met de auto overheen kunt rijden en het huis aan 1334 Orville.
In deze streek van Michigan is het duidelijk dat veel Nederlanders zich hier hebben gevestigd. Dit is te zien aan de plaatsen waar we doorheen rijden zoals Vriesland en Drenthe. Een wat grotere plaats die zeker de moeite waard is om te zien is Holland. Het werd gesticht in 1847 door een aantal bewoners van Ommen, als een nederzetting van Nederlandse Calvinisten en werd in 1867 een stad. Er wonen nog altijd veel Nederlandse Amerikanen en hoewel slechts weinig inwoners nog de Nederlandse taal machtig zijn, herinneren sommige gebruiken aan de Nederlandse wortels. Zo wordt pea soup ook wel snert genoemd, zegt men bij vochtig weer: it's benauwd en is 's werelds grootste augurkenfabriek hier gevestigd. De fabriek staat, sinds de oprichting in 1897, nog op precies dezelfde plek en is eigendom van de H.J. Heinz Company.
Omdat we nog wat emblemen voor onze Fiero nodig hebben snuffelen we rond op de “U-wrench it” autosloop waar we ook nog dat vinden wat we zoeken. Terug in het hotel kijken we in het telefoonboek of we nog familie kunnen vinden. Als we uiteindelijk iemand bellen blijkt het een verre achterneef te zijn.


Zondag 19 september 
Grand Rapids en omgeving
Onze laatste dag in de buurt van Grand Rapids gaan we eerst naar Macatawa. Een plaats met duurdere woningen en een luxueuze haven gelegen aan Lake Macatawa. Het meer is 10 km lang, 1.9 km breed en de gemiddelde diepte is 3 meter met uitzondering van een vaargeul die grote schepen toegang moet geven tot het dok in de stad Holland. Het oostelijke uiteinde van het meer wordt gekenmerkt door industriële ontwikkeling van Holland, waaronder de augurkenfabriek.
We komen langs een marinehaven waar nog Japanse oorlogsschepen uit de tweede wereldoorlog liggen en brengen een bezoek aan Dutch Village in Holland.
In 1958 is het begonnen als Dutch Market, een plaats waar zelfgekweekte tulpen verkocht werden. Dit was zo’n succes dat er al snel van alles werd bijgebouwd zoals een waterrad, een windmolen, een heksenwaag en een zweefmolen. Ook kwamen er winkeltjes waar typisch nederlandse producten te koop zijn van drop tot klompen en restaurants waar je erwtensoep en koffie met appelgebak kunt krijgen. Het is nu een themapark waar je 100 jaar terug gaat in de tijd en waar de medewerkers rondlopen in authentieke kostuums en klompen om zo de geschiedenis en cultuur van de Nederlanders tot leven te brengen. Er zijn draaiorgels en je kunt er meedoen met de klompendans. Wel vreemd, zo'n nederlands dorp midden in Michigan. 
Via Grand Haven en Muskegon Lake rijden we terug naar Grand Rapids. Hier gaan we nog even langs bij de adressen die we gisteren in het telefoonboek hebben gevonden alleen om te zien hoe ze tegenwoordig wonen.


Zondag 20 september 
Grand Rapids - Chicago, 330 km
Het is alweer de laatste dag van onze vakantie en we hebben nog een flink eind te gaan naar Chicago O’Hare. We vertrekken op tijd en op ons gemak gaan we die kant op. Voor het grootste deel rijden we langs Lake Michigan en zien nog één keer de Sears Tower. We zijn ruimschoots op tijd op het vliegveld  en de auto hebben we vrij snel ingeleverd.
Het rijden in de USA is ons enorm meegevallen, de snelwegen zijn vaak zeer breed: vier- tot zesbaans in elke richting is normaal. De regel 'keep your lane', ofwel blijf in uw rijstrook werkt super, zolang je het andere verkeer niet hindert mag je gewoon links blijven rijden. Het enige waar je extra alert op moet zijn is dat er dus zowel links als rechts ingehaald mag worden.
We eten en drinken nog wat en om 20.30 uur vertrekt onze vlucht KU116V naar Nederland.


Maandag 21 september
Chicago - Amsterdam, 6611 km
Na een vlucht van zo'n 8 uur hebben we een mooi uitzicht over Nederland en rond 10.00 uur landen we op Schiphol. Als we de koffers hebben gaan we met de trein verder naar huis.

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.

Maak jouw eigen website met JouwWeb