Zondag 4 september 
Maarssen - Rouen, 485 km                           
De vakantie gaat beginnen en om 8.15 uur is de auto ingeladen en rijden we thuis weg. We hebben tijd zat en willen de hele reis zoveel mogelijk tolwegen zien te vermijden.
Bij Arras, net onder Lille, gaan we van de snelweg af. Via Amiens rijden we door naar hotel Le Relais Des 2 Rivières in Rouen voor onze eerste overnachting. Om 14.15 uur checken we in. We hebben een kleine kamer maar verder is het een goed hotel wat niet te ver van het centrum ligt. Het is een graad of 18° en we zijn nog maar net in de stad of het begint te regenen.
Rouen is al sinds 911 de hoofdstad van Haute-Normandië en heeft in 1150 stadsrechten gekregen. Met de rivier de Seine die midden door de stad loopt is het is één van de belangrijkste havens van Frankrijk.
Tijdens de tweede wereldoorlog heeft de stad het zwaar te verduren gehad en werden veel gebouwen vernield. Toch zijn er nog genoeg interessante en historische gebouwen bewaard gebleven om Rouen tot een mooie stad maken. De Kathedraal is gebouwd in de 16de eeuw. In het midden staat de centrale toren met een gietijzeren spits uit 1876 die de oorspronkelijke houten spits van 1544 vervangen heeft. In de oorlog werd de kathedraal zwaar beschadigd maar kon nog wel gered worden, de restauratie loopt nog altijd.
Eén van de oudste en bekendste straten van Rouen is de Rue du Gros-Horloge. De grote stadsklok uit het einde van de veertiende eeuw met een zestiende-eeuwse wijzerplaat is bevestigd op een poort die boven de straat loopt. Het is ook de stad van Jeanne d'Arc, de maagd van Orléans en de nationale heldin van Frankrijk. Ze werd geboren in 1412 en op haar 13de beweerde ze stemmen te horen die zeiden dat het land bevrijd moest worden van de Engelsen. Hierdoor vonden ze haar een heks en ketter. Ze werd voor de inquisitie gebracht en belandde uiteindelijk op 30 mei 1431 op de brandstapel op de Place du Vieux-Marché. Bij J.M's Cafe, een Iers restaurant, hebben we voor € 30,00 een lekkere hamburger met sla en patat, bier, wijn en koffie. Jammer dat ze er alleen maar frans spreken.
Met een omweg langs de oevers van de Seine lopen we terug naar het hotel.

Dinsdag 6 september
St Mere Eglise - Rennes, 217 km
Na ons ontbijtje gaan we eerst in St Mere Eglise kijken. Het was de eerste stad die, tijdens de invasie op 6 juni 1944, bevrijd werd. Er werden meer dan 15.000 Amerikaanse parachutisten gedropt in en om het wegenknooppunt van St.-Mère-Eglise. Daarbij bleef de Amerikaanse soldaat John Steele met zijn parachute aan de toren van de kerk hangen. Hij werd onder vuur genomen door de Duitsers en in zijn voet geraakt en heeft het overleefd door zich dood te houden. Als gedenkteken hangt er aan de torenspits van de kerk een parachutistenpop.
Als we wat boodschappen hebben gedaan en weer een volle tank hebben rijden we verder. We vinden een goede picknickplek maar het weer is niet al te best dus eten we onze broodjes maar in de auto.
Het is nu niet ver meer naar Mont St Michel en gelukkig is het droog wanneer we daar aankomen. We willen net weglopen bij de auto als een Fransman vraagt of het klopt dat de letters NL op ons kenteken staan voor Pays-Bas. Voor wij "oui" kunnen zeggen is hij al weer weg. Mont Saint Michel is een klein rotsachtig schiereiland en is oorspronkelijk een getijdeneiland. Het was over land bereikbaar bij eb, maar bij vloed was het omringd door water. Er loopt nu een smalle verhoogde weg naar het eiland wat, met zijn trapstraten, alleen toegankelijk is voor voetgangers. Rond 700 werd het gesticht door de heilige Aubert, die op de berg kwam bidden. In 708 begon hij aan de bouw van de kerk op de rotspunt en een jaar later was de kapel klaar en konden er 100 mensen is. Later is het uitgebouwd tot het bestaande klooster. Toen in 966 de Noormannen, of Normandiërs, op het rotseiland kwamen bouwden ze onderaan en rondom het klooster de woonhuizen. Het is mooi om te zien en om doorheen te lopen maar wel erg toeristisch.
Rond 15.40 uur komen we aan bij Hotel Voltaire in Rennes, de hoofdstad van Bretagne. We hebben een studio met de inrichting wat wel een jaren 50 museum lijkt en buiten een gezellig zitje. Het is niet koud, alleen jammer dat er zoveel wind staat. Vanaf onze studio is het een ½ uurtje lopen naar het middeleeuwse centrum van de stad. Een leuke stad met veel 19de eeuwse vakwerkhuizen en een grieks restaurant, La Taverne Grecque. Het restaurant is pas om 19.30 uur open maar we hebben toch wel zin in een suflaki en giros dus gaan we eerst ergens anders maar wat drinken.

Donderdag 8 september
D'Oleron
Vandaag doen we lekker rustig aan. We maken een rondje over het eiland komen in leuke kleine plaatsen als St Georges en het havenstadje La Cotinière waar we onze broodjes opeten.
In de strijd om de titel hoofdstad heeft St Pierre het gewonnen van Le Chateau. Le Chateau is wel één van de belangrijkste plaatsen van Ile D'Oleron. De oude vestingstad dankt zijn naam aan de forten die er in de 11de eeuw gebouwd zijn. De citadel is gebouwd in 1630 en maakte, door zijn strategische ligging, in de 2de Wereldoorlog deel uit van de Antlantic Wall. Van hieruit werden La Rochelle, Rochefort en Royan verdedigd. Vanaf de vestingmuren hebben we een mooi zicht op de brug die het eiland met het vaste land verbind en op de oesterhaven.
Het is 21°, bewolkt en af en toe motregent het. We rijden terug naar de haven van Boyardville en voor € 18,00 per persoon gaan we een boottocht maken. Als eerste varen we langs Ile D'Aix, een klein eiland voor de Franse kust. Napoleon bezocht dit eiland in 1808, liet er een fort op bouwen en bracht hier in 1815 de laatste dagen van zijn leven door. We varen verder om Fort Boyard heen. Om de route langs Île d'Oléron naar de havenstad La Rochelle af te kunnen sluiten werd er met de bouw van het fort begonnen in 1801 en in 1857 is het voltooid en werd het in gebruik genomen als bescherming tegen de Engelsen. In deze tijd waren kanonnen nog niet in staat om zo ver te schieten (ca. 1500 meter) dat ze de gehele doorgang van 6000 meter tussen de beide eilanden konden blokkeren, vandaar dat er als aanvulling vanaf dit fort moest worden geschoten. Later is het tijdelijk als gevangenis gebruikt, tegenwoordig voor toerisme en het gelijknamige tv progamma. Het ovale fort is 68 meter lang, 31 meter breed, 20 meter hoog en gebouwd op een zandbank.
Na anderhalf uur varen zijn we weer terug. We gaan terug naar onze camping waar we in het restaurant voor € 21,00 wat eten, een wijntje drinken en nog wat internetten.

Zaterdag 10 september
Bordeaux - Andorra, 411 km
Om 10.00 uur gaan we weer op weg. De eerste 70 km van vandaag rijden we nog binnendoor zodat we nog wat boodschappen kunnen doen en de tank vol kunnen gooien. Omdat we vandaag een flinke afstand af te leggen hebben gaan we voor het eerst de tolweg op. Als we bij Toulouse de tolweg af gaan moeten we € 15,80 afrekenen. We hebben het idee om dit met een briefje van € 50,00 te betalen, dan is het maar klein. Nou dat is zeker gelukt, alles terug in € 2,00 munten.
We moeten nog € 5,20 aan tol betalen waarna we verder een mooie route door de Pyreneeën rijden. Het is een gebergte op de grens van Frankrijk en Spanje wat zich uitstrekt over ongeveer 430 km, van de Middellandse Zee in het oosten naar de Golf van Biskaje in het westen. Het is ontstaan door de botsing van het Iberisch Schiereiland met het Europese continent, er zijn 129 pieken met een hoogte van 3000 meter of meer en Andorra ligt geheel in dit gebergte.
Het is nog steeds heerlijk weer als we rond 16.30 uur aankomen bij Apartments Crest Pas in Pas de la Casa in Andorra. We vragen ons af of het wel open is, maar na een telefoontje komt de eigenares om ons welkom te heten en onze kamer te wijzen. Er zit een eigen parkeergarage bij die we in eerste instantie alleen van buiten open krijgen. Dit probleem is snel opgelost want het blijkt dat we op een verkeerde knop stonden te drukken. Het is een ruim appartement op 2100 meter hoogte met een schitterend uitzicht op de bergen, de skilift en de piste.
Pas de la Casa is een leuk stadje wat net over de grens met Frankrijk ligt en is één van de hoogst gelegen skidorpen van Europa. In het centrum is ook in deze tijd van het jaar genoeg te doen en als we via de piste gaan is het op loopafstand. Bij restaurant A volonté gaan we vlees fondeauen. Met sla, patat en een paar wijntjes erbij zijn we € 30,00 kwijt.

Maandag 12 september
Andorra - Malgrat de Mar, 266 km
We vertrekken om 9.50 uur en na ongeveer 25 km rijden zitten we in Spanje. Het is een mooie route door de bergen en ook nu moeten we wachten tot er paarden de weg over zijn gestoken. We wijken van de route af om in Tavertet een kijkje te nemen, een kleine stad op 900 meter hoogte, gebouwd op een aantal rotsen. Het is een rustig stadje met allemaal leuke huizen en fasinerende uitzichten. Je kijkt er uit over de vallei waar de rivier de Ter doorheen stroomt. De Ter is 208 km lang, begint in de Pyreneeën, loopt door de stad Gerona en mondt bij Torroella de Montgri uit in de Middellandse Zee. Het water van de rivier is in  de tijd van Franco in 1960 ingedamd in het stuwmeer de "Sau". Hier lag het dorp San Remo in het dal, wat op dit moment nog steeds (gedeeltelijk) is terug te zien. Als er veel regen valt, wordt de stuwmeer gevuld en dan is er alleen een gedeelte van de kerktoren te zien. Zodra de omgeving kampt met een droogte, zal de stuwmeer het water wegloodsen en is de kerk en de restanten van het dorp zichtbaar. Rondom het stuwmeer komen de rotsen tot een hoogte van ongeveer 700 meter en ook hier hebben we een schitterend uitzicht..       
Verder rijdend door de bergen komen we om 17.00 uur aan in Malgrat del Mar op camping Bonamarpark. We hebben er een leuk vrijstaand chaletje met een overdekt terras en een eigen parkeerplek.
Met de auto gaan we kijken hoe ver het is naar de stad en al snel zijn we er achter dat het te ver is om te lopen. Dan bij de supermarkt maar wat te eten halen. In de stad is bijna alles éénrichting verkeer. We moeten aan de andere kant het spoor zien te komen, iets wat niet meevalt. In een heel smal straatje langs het spoor loopt het dood dus zit er niks anders op dan achteruit terug te rijden. Pas na lang rondrijden vinden we uiteindelijk de weg naar de camping terug. Het is super weer, we lopen nog even naar het strand en zitten buiten tot we naar bed gaan.

Woensdag 14 september
Malgrat de Mar - Barcelona - Malgrat de Mar, 148 km
Vandaag gaan we naar Barcelona, de op één na grootste stad van Spanje. Het is de hoofdstad van Catalonië en de gelijknamige provincie. We rijden via de snelweg en moeten ook tol betalen. Dit willen we doen met visa maar het apparaat werkt niet dus komt er een vrouw bij die ons helpt. Vreemde situatie en we hopen dan ook dat het allemaal goed komt. De komende tijd maar even goed de afschrijvingen in de gaten houden.
Het is ongeveer een uur rijden en we hebben vrij snel een parkeergarage gevonden niet ver van de Sagrada Familia, een basiliek naar een ontwerp van Antoni Gaudi. De naam betekent Heilige Familie. In 1882 is al begonnen met de bouw en er wordt nog steeds aan gebouwd. Tijdens de Spaanse Burgeroorlog heeft de bouw een paar jaar stilgelegen. De huidige officiële opleveringsdatum is in 2026. De snelheid waarmee de bouw vordert, is voor een groot deel afhankelijk van de hoeveelheid giften die bezoekers binnenbrengen. Omdat de bouw al zo lang duurt zijn voltooide gedeelten al aangetast en moeten ze gerenoveerd worden. Het is een mooi bijzonder gebouw en zeker de moeite waard om gezien te hebben.
Met 37° vinden we het te warm om nog meer van de stad te bekijken, we eten alleen nog een broodje in het park.
Als we de stad uit rijden komen we langs een apart bouwwerk, de Torre Agbar. De naam komt van Aquas de Barcelona, het Spaanse waterleidingbedrijf wat in de toren is gevestigd. Het heeft de vorm van een cilinder, heeft 38 verdiepingen en de buitenwand is bedekt met aluminium zonweringen. Overdag wordt hierdoor het zonlicht weerkaatst en 's nachts worden ze verlicht door ledlampen.
We rijden door naar Blanes waar we wat door de stad en langs de boulevard slenteren. Ook dit is weer heel herkenbaar. Bij een Turkse snackbar nemen we vast kebab mee voor vanavond. Na het eten bellen we naar Amersfoort en Bilthoven.

Vrijdag 16 september
Malgrat de Mar - Lissac sur Couze, 555 km
We hebben een lange rit voor de boeg vandaan en om 9.50 uur hebben we de auto weer ingepakt en gaan we op weg. Al snel zitten we op de snelweg, alleen wel de verkeerde kant op. Jammer want het kost extra tijd en tol. Eenmaal de goede kant op kunnen we goed doorrijden en na een de nodige stops komen we om 17.00 uur aan Lissac sur Couze in de Dordogne.
Ondanks de snelweg was het toch wel een mooie route die ons in totaal € 44,30 aan tol heeft gekost. Na onze ervaring met het contant tol betalen gebruiken we nu alleen maar visa.
Voor de komende dagen hebben we een chalet op camping Les Hameaux de Perrier. De camping is ruim opgezet en heeft een mooie ligging tussen de groene heuvels en we hebben een zwembad voor de deur. Van binnen valt het een beetje tegen, de bedden zijn wel goed maar erg smal en het chalet staat scheef. Het restaurant op de camping is niet open en verder is er ook niks op loopafstand dus moeten we weer zelf wat te eten maken.

Zondag 18 september
Lissac sur Couze
Vandaag hebben we een mooie route uitgezocht om te rijden. Eerst gaan we naar La Roque Saint-Christophe, een prehistorisch dorp uitgehouden in de rotsen aan de rivier de Vézère. In de 80 meter hoge en 1 km lange klif zijn natuurlijke holten die in de prehistorie al bewoond werden door de Neanderthalers. Er zijn 5 terrassen die zijn ontstaan door erosie van het rivierwater 60 miljoen jaar geleden en door de inwerking van de vorst op het kalksteen tijdens de ijstijden. In de middeleeuwen besloot bisschop Frontaire de Périgueux er een vesting te bouwen om het volk te beschermen tegen de Vickingen. Je krijgt er een goede indruk hoe de mensen duizenden jaren geleden leefde en woonde. Er is een maquette waar een gedeelte van de stad wordt weergegeven zoals die er in de middeleeuwen uitgezien heeft. Er zijn nog 20 plaatsen te zien zoals een stal, de kerk en de keuken van de vesting en er is een verzameling van machines en gereedschap te zien die toen gebruikt werden. De entree is
€ 7,50 per persoon.
Daarna zijn we de druipsteengrot Gouffre de Proumeyssac in geweest. De grot is in 1907 ontdekt door Gabriel Galou en sinds 1908 open voor publiek. In de 18e eeuw was er reeds een gat in de grond aanwezig, waaruit regelmatig rook kwam. De lokale bevolking dacht dat de duivel in het gat zat en de toenmalige politiechef heeft het gat met bakstenen laten afdekken. De grot was vroeger alleen te bereiken via de natuurlijke ingang aan de top. Met een gondel, aangedreven door een paard dat rondom een lier draaide, konden 4 mensen tegelijk naar een diepte van 50 meter. Het rukken en stilstaan van het dier was niet echt geruststellend. De gondel is er nog steeds maar wordt nu electrisch aangedreven. In 1957 is er een horizontale schacht gemaakt zodat je nu lopend naar binnen kan. Er is een constante temperatuur van 14°, er zijn verschillende zalen en de grot wordt ook wel de 'kristallen kathedraal' genoemd. Er zijn stalactieten, monolieten en stalagmieten. Het is een schitterende grot en voor € 8,90 per persoon is de rondleiding van 45 minuten zeker de moeite waard.