Woensdag 11 juni
Epinal – Montalieu Vercieu, 328 km 
Vandaag vertrekken we om 9.40 uur en rijden via Vesoul en Besancon. Het is een mooie afwisselende route met voor het grootste deel smalle wegen door de bergen en over het platteland. We komen door leuke dorpjes en af en toe pakken we een stukje snelweg. 
Het is weer erg warm met 30° en om 16.05 uur komen we aan bij ons overnachtingsadres voor vandaag. Centre Vallee Bleue in Montalieu-Vercieu. Onze kamer ligt op de 2de etage en net als gisteren is er geen lift aanwezig. De bar is nog niet open maar we mogen onze eigen drankjes op het terras opdrinken. Het hotel ligt op een soort van vakantiepark wat mooi gelegen is aan de Rhöne, een rivier in Zwitserland en Frankrijk en de grootste Europese waterleverancier van de Middellandse Zee. De lengte is 812 kilometer en de voornaamste steden aan de rivier zijn Genève, Lyon en Avignon. De Rhônevallei staat bekend als een vooraanstaand wijnbouwgebied. De Rhône begint aan de grote Rhônegletsjer bij de Furkapas in het noordoosten van het Zwitserse kanton Wallis en stroomt daarvandaan in zuidwestelijke richting. Via het meer van Genëve mondt de rivier uiteindelijk uit in de Golfe du Lion in de Middellandse zee. 
Aan de waterkant ligt een amfibievoertuig,  een vervoermiddel of voertuig dat zich zowel over land als over water kan voortbewegen. Het is mogelijk om er een tour mee te maken over land en de Rhöne. Ted krijgt er zelfs de sleutel van maar helaas is dat alleen maar voor de foto. Montalieu heeft een klein stationnetje en op de rotonde staat een oude locomotief.
We besluiten om vanavond een pizza te gaan eten in het restaurant van het park. Na een half uur wachten zonder zelfs maar een dranke besteld te hebben gaan we terug naar het hotel. Hie hebben we al snel de door ons bestelde carbonara met sla. Inclusief een kaasplankje, een halve liter wijn en 2 koffie zijn we voor € 30.00 klaar.

Vrijdag 13 juni
Jausiers – Celle Ligure, 208 km
Om 9.45 uur zijn we weer onderweg en rijden we verder door de Alpen, een bergketen die zich uitstrekt van de Franse Middellandse Zeekust in het zuidwesten tot de Pannonische vlakte in het oosten. De oppervlakte van het gebergte is meer dan 200.000 km². De Alpen zijn verdeeld over Oostenrijk, Italië, Frankrijk, Zwitserland, Duitsland, Slovenië en voor een heel klein deel Liechtenstein en Monaco. De hoogste top is de Mont Blanc met 4810 m en daarnaast zijn er nog 128 toppen hoger dan 4000 meter. Na niet al te ver rijden gaan we de grens over met Italië. Het is wederom een schitterende route, rond de 30-35° en onderweg zien we regelmatig alpenmarmotten. Bij een restaurantje langs de weg maken we een sanitaire stop en nemen we een bakkie koffie. Het is echte Italiaanse koffie, een heel klein beetje en zo sterk dat je daarna nog uren wakker blijft. 
We weten al dat de B&B waar we naar toe gaan moeilijk te vinden is en in eerste instantie rijden we dan ook helemaal verkeerd. We komen op een heel smal weggetje wat steil omhoog gaat en uiteindelijk nergens uitkomt. Met behulp van de GPS op de telefoon vinden we de juiste weg en komen we gelukkig een bordje tegen waar B&B Villa Ali op staat. Het is een privéwoning waar ze een aantal kamers verhuren. Onze kamer ligt op de bovenste verdieping die te bereiken is door een heel smalle wenteltrap. Onze koffers krijgen we hier nooit naar boven dus halen we alleen wat we nodig hebben uit de auto. We hebben een balkon met een fantastisch uitzicht op de bergen en de zee en voor de badkamer moeten we de gang op maar het is wel alleen voor ons. Beneden hebben ze een terrasje en een kleine vijver met fontein, vissen en schildpadden. Van de eigenaar krijgen we 2 fruitsapjes, een spa rood, water en wat fruit op de kamer. Helaas zit er geen restaurant in de buurt maar ook dit wisten we al van tevoren dus we maken zelf noedels warm wat we lekker op ons balkon opeten. We zitten nog buiten tot we naar bed gaan.

Zondag 15 juni
Cruisen Savona – Katakolon, 788 zeemijl = 1497,20 km
Vandaag zijn we de hele dag aan het varen dus we staan laat op. Als we bij het ontbijt verse jus willen hebben blijkt dit ook niet meer in ons drankenpakket te zitten terwijl dit wel zo was toen wij boekten. Dan maar gewone jus. We zijn te laat voor een normaal ontbijt en kunnen alleen nog maar zoete broodjes en fruit krijgen. Het weer is opgeknapt en vanmiddag verkennen we eerst het schip verder en activeren onze visakaart waarna we heerlijk op ons balkon gaan zitten lezen. We maken ook een account aan voor wifi aan boord. Met € 3,00 instapkosten en € 48,00 voor 3 uur niet echt goedkoop maar het werkt wel. Omdat we lid zijn van de Costaclub krijgen we 20% korting. Costa verkoopt voor elke bestemming waar we aan land gaan excursies en aan de reisbali is het dan ook behoorlijk druk. Van onze vorige cruise weten we dat in (bijna) elke haven wel lokale reisorganisaties staan te wachten die dezelfde excursies aanbieden maar dan stukken goedkoper.
Vanavond is er een gala avond en gaan we op chique. Nou zijn we alleen vergeten stropdassen mee te nemen maar er zijn genoeg winkels aan boord en het lukt ons om er voor € 11,00 één te kopen.
Het is weer leuk om te zien hoeveel mensen zich aan het kledingvoorschrift houden, hoewel het er niet zoveel zijn als tijdens onze vorige cruise. Ik heb een heerlijke vis alleen is het vlees van Ted van mindere kwaliteit. Rond 21.00 uur varen we met een prachtige zonsondergang langs Sicilië. Aan dek vraagt een Duits echtpaar of we een foto van ze willen maken, zij kort blond haar en hij enigszins kalend met een staartje. Hij is gepensioneerd redacteur van de krant die Bild en we hebben een leuk interessant gesprek met ze. Als we terugkomen in onze hut ligt er een naast de nieuwe today een chocolaatje op bed.

Dinsdag 17 juni
Katakolon – Mykonos, 264z eemijl = 501,6 km
Mykonos, 13.00 tot 23.00 uur
Na het ontbijt halen we in de Pianobar kaartjes voor de tender want tot 15.00 uur kun je alleen maar met de tender van boord. Daarna kan het schip pas afmeren aan de kade. We nemen aan boord nog een lunch en om 13.45 uur stappen we in de tender. In de haven van Mykonos gaan we voor € 1,60 per persoon met de bus van de nieuwe haven naar de oude haven. Bij Costa kun je ook retourkaartjes kopen voor een transferbus maar dan voor € 12,00 per persoon. 
Mykonos is een klein Grieks eiland in de Egeïsche Zee en is één van de Cycladen. De gelijknamige hoofdstad wordt ook wel Chora genoemd. Het eiland bestaat voornamelijk uit graniet, is heuvelachtig en overwegend droog en kaal. Er zijn allemaal nauwe steegjes en smalle trappen met witgeverfde huizen met blauwe of rode ramen en deuren en overal staan en hangen bloemen. De stad is bekend om de windmolentjes. Deze liggen iets op een heuvel en waren vroeger nodig om meel te malen. Van hier hebben we een mooi uitzicht op de stad en de bekende wijk Mikra Enetía, Klein Venetië, waar de huizen tot aan de rand van de zee zijn gebouwd. 
Al lopend door de stad komen we ook de officiële mascotte van het eiland tegen, de pelikaan Petros. De oorspronkelijke Petros werd gevonden na een storm in 1954. De pelikaan had het wel naar zijn zin en besloot een lokale bewoner te worden. Na meer dan dertig jaar stierf Petros door een aanrijding met een auto in 1985. Het verlies werd diep betreurd en er werd al snel een vervanger gevonden, die nog steeds zijn huis heeft aan de waterkant van het eiland. 
Omdat we vanavond pas laat gaan varen nemen we aan de boulevard bij Yialos eerst een drankje waarna we bij taverna Madoupas voor € 32,00 heerlijk giros en suflaki eten. We gaan met de bus weer terug naar de haven waar de boot nu aan de kade ligt. In de hut treffen we een fruitschaal aan en na een geslaagde dag varen we om 23.00 uur weer uit.

Donderdag 19 jun
Izmir – Istanbul, 277 zeemijl = 526,3 km
Istanbul, vanaf 8 uur
Vanaf 8 uur liggen we aan de kade van Istanbul. Istanbul is de grootste stad van Turkije en de enige stad ter wereld die op twee continenten ligt, deels in Europa en deels in Azië. Het was de hoofdstad van het Ottomaanse Rijk en daarvoor was het onder de naam Constantinopel hoofdstad van het Byzantijnse Rijk. De stad is oorspronkelijk gesticht door Griekse kolonisten in 667 v. Chr. en werd door hen Byzantium genoemd. 
We hebben nu geen visum nodig en zelfs ons paspoort hoeven we niet mee te nemen. Onze Costacard is de enige legitimatie die we nodig hebben. We gaan met een shuttlebus het haventerrein af wat toch zeker wel 1 tot 1,5 km is. Eenmaal buiten het haventerrein gaan we naar de tramhalte waar we tram 1 richting Zeytinburne nemen die over de Galatabrug naar het oude centrum van de stad gaat en stappen uit bij de halte Sultanahmet. 
Als we aan het lopen gaan komen we al snel bij de Sultanahmetmoskee, beter bekend als de Blauwe Moskee. Deze naam is te danken aan de vele blauwe tegels die te zien zijn aan de binnenkant van de moskee, de buitenkant is grijs van kleur. Het werd gebouwd tussen 1609 en 1616 in opdracht van sultan Ahmed I en heeft een centrale koepel van 33 meter doorsnee met daaromheen een serie halve koepels. Het geheel is omgeven door 6 minaretten, het op twee na hoogste aantal ter wereld. Het aantal minaretten stond vroeger voor de rijkdom en omdat de meeste moskeeën er één hebben, sommige twee of uitzonderlijk vier, getuigen zes minaretten van de rijkdom en de wil van de sultan om die rijkdom uit te stralen. Het is een mooie moskee met een binnenplaats die even groot is als de moskee zelf.
Tegenover de moskee ligt de Aya Sofia, een voormalige kathedraal en moskee maar tegenwoordig een museum. Het gebouw werd aanvankelijk opgetrokken als kathedraal van Constantinopel onder het Byzantijnse Rijk en was van grote betekenis voor de orthodoxe kerk. Het was eeuwenlang de grootste kathedraal van de wereld. Na de verovering van Constantinopel door het Ottomaanse Rijk in 1453 werd het een moskee en ging Aya Sofia heten. Hiervoor werd het gebouw voorzien van minaretten en werd het kruis op de centrale koepel vervangen door een halve maan. Ook een mooie moskee maar wat ons betreft niet zo mooi als de Sultanahmet. 
We lopen verder tot een poort waar we denken het centrum uit te kunnen maar het blijkt de toegang te zijn tot het Topkapipaleis. Hier kunnen we niet verder dus moeten we dezelfde weg terug. Nergens gaan we naar binnen want overal staan lange rijen en de buitenkant vinden we al mooi genoeg. Wanneer we een turkse pizza met kip hebben gegeten komen we in de haven waar we worden aangesproken om voor € 6,50 p.p. een boottocht van anderhalf uur op de Bosporus te maken. We hebben nog tijd zat dus dat lijkt ons een mooie afsluiting van de dag. De Bosporus is een zeestraat in Istanbul die de Zee van Marmara verbindt met de Zwarte Zee en Europa van Azië scheidt. Er zijn twee bruggen die beide continenten met elkaar verbinden. We varen langs de Europese kant heen en langs de Aziatische kant terug. Er wordt helemaal geen uitleg gegeven dus het valt erg tegen. We lopen over de Galatabrug, een brug over de Gouden Hoorn die de wijken Eminönü (west) en Galata (oost) met elkaar verbindt. De brug heeft twee verdiepingen met op de onderste voornamelijk visrestaurantjes. Op de bovenste verdieping rijden de auto's, de tram, er zijn troittoirs en de visser staan aan de railing. Het laatste stuk pakken we weer de tram.

Zaterdag 21 juni
Istanbul – Constanta, 191 zeemijl = 262,9 km
Constanta, 8.00 tot 21.00 uur
Gisteravond hebben we ons fototoestel in de Grand Bar hebben laten liggen. Als we daar gaan vragen of ze wat gevonden hebben wordt er verteld dat ze alles afgeven bij de receptie. Na het ontbijt gaan we het vragen en daar ligt inderdaad ons fototoestel. Terug in de hut ligt er zelfs een briefje in onze hut dat ze een verloren item van ons hebben gevonden. 
We zijn vandaag in Constanta, vernoemd naar de zuster van Constantijn de Grote. De stad ligt aan de Zwarte Zee en is de oudst bewoonde stad van Roemenië.
De paspoorten moeten mee dit keer en voor € 6,00 per persoon kopen we aan boord een kaartje voor de shuttlebus die ons afzet bij een het grote overdekte Tomis winkelcentrum. Hier kunnen we gratis internetten en na één en ander bijgewerkt te hebben gaan we de stad in. We lopen door een brede winkelstraat en via een woonwijk komen we bij het Primariei park in het centrum van de stad waar we de broodjes opeten die we van de boot hebben meegenomen. Tot zover valt de stad ons tegen maar als we verder gaan komen we langs mooie gebouwen en door mooie straten. 
Overal zijn ze bezig met het opknappen van de weg en het Ovidiu plein is al helemaal gemoderniseerd. Voorheen was het een plein met veel parkeerplaatsen, tegenwoordig is het een mooi voetgangersgebied met terrasjes. Aan het plein ligt het Nationaal Historisch en Archeologisch museum, een prachtig gebouw wat vroeger het stadhuis was. Er zijn veel voorwerpen te zien uit de Griekse en Romeinse tijd en is zeker de moeite waard om te bezoeken. De entree is 11 ron =  € 2,50. 
We komen bij het casino, ooit het symbool van de belangrijkste havenstad van Roemenië. Het is een mooi art nouveau gebouw en werd geopend in 1910. Voor de rijke toeristen en gokkers van die tijd één van de belangrijkste attracties van de stad. Tijdens de 2de WO werd het gebruikt als ziekenhuis en tijdens het communistische regime was het een restaurant. Het is nu een vervallen geheel waar we helaas niet naar binnen kunnen. Ook hier zijn ze wel druk bezig met de bestrating en hopelijk gaan ze het casino ook nog opknappen. 
Na nog een half uurtje lopen zijn we terug aan boord en om 21.00 uur vertrekken we weer. We gaan zoals gewoonlijk in de Grand Bar wat drinken en doen dit keer mee aan de dansles. Valt nog niet mee want het is druk op de dansvloer en lang niet iedereen heeft een goed gevoel voor ritme.

Maandag 23 juni
Cruisen Burgas – Pireas/Athene, 487  zeemijl = 925,3 km
Vandaag zijn we de hele dag aan het varen. We staan pas om 10.00 uur op, lekker een dag rust na 7 dagen lopen in steden. We zijn Istanbul en de Bosporus dan al weer voorbij en varen langs de Turkse kust. De hele dag is er wel land te zien en zo rond 15.30 uur varen we onder begeleiding van een loods de Dardanellen op. Deze smalle zeestraat werd voorheen ook wel de Hellespont genoemd, naar de Griekse mythologische figuur Helle. Het is een deel van de verbinding tussen de Zwarte Zee en de Middellandse Zee en is ongeveer 65 km lang. Op het smalste stuk kunnen we mooi de stad Çanakkale zien liggen. 
We nemen voor € 20,00 nog 1 uur extra internet en aan het eind van de dag gaan we, zoals elke dag, eerst wat drinken bij bar Delle Delizie en daarna in de Mirabilis Grand Bar. Ze hebben vandaag twee quizen, één over het heelal en één over automerken. Per quiz worden er 10 vragen gesteld en degene die de meeste vragen goed heeft krijgt een kleine prijs. Zijn er meer met hetzelfde aantal goede antwoorden dan wordt er met een grote dobbelsteen gegooid en wint de persoon met het hoogste aantal ogen de prijs. Alle tien de automerken hebben we goed maar dat hebben nog 5 mensen. Als we dan maar 1 gooien gaat er iemand anders met de prijs vandoor.
Ter afwisseling mogen we vandaag in het theater naar de cocktailparty van kapitein Nicolò Alba. We gaan weer op chique en voor we het theater ingaan worden er twee foto’s gemaakt die we morgen op kosten van de kapitein op kunnen halen. De uitnodiging hebben we te danken aan het feit dat dit onze tweede cruise is met Costa en dat we lid van de Costaclub zijn. We krijgen een glaasje bubbels en de kapitein doet in tig talen zijn bedankwoordje. 
Bij het galadiner zit van de mannen alleen Ted weer aan tafel want Nederland moet tegen Chili voetballen. Na het eten drinken we koffie in loungebar Alcázar. We zijn al bijna op volle zee en genieten nog maar een keer van een mooie zonsondergang.
Vanavond heeft onze hutsteward Louigi van handdoeken en een zonnebril een hond gemaakt en hebben we lekkere chocolaatjes gekregen. 

Woensdag 25 juni
Cruisen Pireas/Athene – Civitavecchia/Rome, 802 zeemijl = 1523,8 km
Vandaag zijn we voor het laatst de hele dag aan het cruisen. Het is bewolkt en pas aan het begin van de middag is er land te zien. We varen door de straat van Messina met aan de ene kant Calabrië op het vaste land van Italië en aan de andere kant Sicilië. Op de smalle landtong van Sicilië ligt de stad Messina  waar de huizen zowat in zee staan. In 1908 werd de stad volledig verwoest door een aardbeving en stunami. Hier is de zeestraat met 4 km breed op zijn smalst. Een mooi stuk om doorheen te varen. Vanaf ons balkon zien we ineens een aantal dolfijnen voorbij komen. Het zijn er niet zoveel en ze zijn ook snel weer verdwenen maar we hebben ze wel gezien. 
We gaan in de fotoshop kijken of de foto’s van de kapiteinscocktail nu wel klaar zijn. Er staan grote bakken vol foto’s en die van ons staan er ook tussen, 2 grote en 1 kleinere met een portret van de kapitein ernaast. We dachten alle foto’s gratis mee te krijgen maar helaas, de grote kosten € 15,00 per stuk of € 20,00 als je ze beide neemt, de kleinere is gratis. Dan alleen die maar nemen.
Voor we aan de bekende borrel gaan brengen we eerst de foto naar de hut en varen we net langs het vulkaaneiland Stromboli. 
Er wonen ongeveer 450 mensen en de vulkaan is nog steeds actief. De uitbarstingen zijn meestal klein en ongevaarlijk en ook nu zien we een zwarte rookpluim uit de vulkaan omhoog komen. Heel bijzonder om te zien.
Het einde van de cruise nadert en morgen gaan de eerste mensen al van boord. Het personeel van het restaurant neemt afscheid van de gasten door met fakkels en schalen met ijs door de eetzaal te lopen. We krijgen een glaasje champagne, er wordt gedag gezwaaid met de servetten, ze hebben muziek en de obers maken een dansje met de gasten. In de hut hebben we nog steeds geen internet dus we nemen de laptop mee naar de bar. Daar maar even internetten onder het genot van een drankje.

Vrijdag 27 juni
Civitavecchia/Rome - Savona 206 zeemijl = 391,4 km
Savona – Castelletto Sopra Ticino, 203 km
Vanmorgen om 7.30 uur staan we al op want om 8.00 uur moeten we de hut uit. We hebben alleen nog maar een handtas en een rugzak met de laatste spulletjes om mee te nemen. Met de kleur groen mogen we om 10.00 uur van boord dus we hebben nog tijd zat voor een ontbijt. We maken een paar broodjes klaar voor onderweg en gaan aan dek kijken hoe de boot aanlegt in Savona. Op de parkeerplaats is onze gele auto al van ver te zien tussen de grijze massa. We kunnen sneller van boord dan we dachten en hebben snel de autosleutel terug. De koffers staan al in de buurt van de auto en om 10.00 uur zijn we helemaal klaar om op weg te gaan. 
De tolwegen vermijden we en als we de stad uit zijn rijden we al snel de bergen in. Vandaag moeten we ook tanken en dat doen we in Acqui Terme, één van de vele leuke dorpjes waar we doorheen komen. We gaan een klein stukje van de grote weg af en op een mooi rustig plekje eten we de broodjes op.
Rond 15.30 uur zijn we in hotel I Gelsi in Castelletto Sopra Tinico. Het hotel kan wel een opknapbeurt gebruiken maar de kamers zijn schoon, de bedden goed en we hebben een groot balkon. Echt rustig is het niet want het ligt aan een drukke doorgaande weg, een spoorlijn en een aanvliegroute voor vliegveld Milaan Malpensa. Met de deur dicht is het geluid gelukkig goed te dempen. Het hotel ligt ook vlak bij het zuidelijkste punt van het Lago Maggiore. We lopen naar het meer wat het grensgebied is van Italië en Zwitserland en 60 km lang en 10 km breed is. Onderweg zien we overal kleine salamanders en kijken we of we iets zien waar de straks kunnen eten. Bij het meer ligt een grote camping met een restaurant en vlak bij het hotel zit een turkse snackbar. Na een borrel op het balkon hebben we geen zin meer om nog ver te lopen dus we gaan een lekkere donerschotel eten bij Della Rotonda. Met een bier en een spa zijn we voor € 20,00 klaar. Ondanks dat het regent en onweert zitten we vanavond nog lang buiten. 

Zondag 29 juni
Grosswangen – Eggenstein, 341 km
We hebben goed geslapen en met de koffie en thee faciliteiten in de kamer maken we zelf een ontbijtje. Voordat we vertrekken schrijven we wat in het gastenboek en maakt de gastvrouw een foto van ons. De laatste zwitzerse franken maken we op aan een paar sandwiches en een broodje voor onderweg en om 9.45 uur zijn we op weg. Het regent, het is maar 15° en tot voorbij Basel vermijden we weer de tol - en snelwegen. We zijn al bijna 2 uur onderweg als we in Duitsland de snelweg op gaan. Hier kunnen we lekker opschieten en bij Offenbach gaan we richting de Schwarzwaldhochstrasse. Deze oudste en bekende panoramaweg werd in 1930 in gebruik genomen, is 60 km lang en loopt van Freudenstadt naar Baden-Baden. Het is jammer dat het bewolkt is maar het is een mooie weg waar we weer een paar fantastische uitzichten hebben.
Na nog een half uurtje snelweg komen we rond 16.00 uur aan bij ons laatste overnachtingadres, hotel Schröcker Tor in Eggenstein-Leopoldshafen. Het ziet er oud en verlaten uit en het lijkt of het niet open is. We weten toch de ingang te vinden en vragen om een kamer met twee bedden. Deze moet nog schoongemaakt worden en als we er in kunnen staan de twee bedden wel erg ver uit elkaar. Onze bedoeling is twee losse bedden naast elkaar en elke andere kamer heeft dat wel en als we een andere kamer vragen is dat geen probleem. Van binnen ziet het hotel er wel netjes uit, de kamer is schoon en ze zijn druk bezig met het opknappen van het hotel. Er zit ook een balkan restaurant bij wat op zondag helaas niet open is.
Op internet hebben we gezien dat er op 2 km afstand een pizzeria zit die wel open is dus lopen we vanavond die kant op om daar te eten. Tot we onder een bord van de pizzeria een bord zien van restaurant Pirat waar ze de duitse en griekse keuken hebben. De keus is dan snel gemaakt en we slaan af naar Pirat. Het is een leuk restaurant op een mooie locatie aan het water. Het ziet er tropisch uit en het lijkt wel of we aan de surinamerivier zijn en de temperatuur is goed genoeg om buiten te gaan zitten. Ze hebben niet alles meer in huis want vanaf morgen zijn ze definitief gesloten. Mazzel dus, en voor € 45,00 eten we heerlijke tzatziki, 2 vleesschotels met 1 bier, 3 wijn en 2 koffie.