Woensdag 8 september
Rügen, 73 km
Vandaag gaan we met de boot naar Litouwen maar voor die tijd hebben we nog voldoende tijd om het eiland Rügen beter te bekijken. Na een rustige start vertrekken we om 10.30 uur. Als we na een half uur rijden op een stuiterende keienweg weer op een normale weg komen worden we gelijk geflitst voor de snelheid. Eerst gaan we een kijkje nemen bij de krijtkust in het nationale park Jasmund. De 10 kilometer lange en steile kust is de grootste geologische ontsluiting van Noord-Duitsland. Met 118 meter is de Köningsstuhl de hoogste rots. Vanaf een groot parkeerterrein in Hagen is het een wandeling van 4 kilometer om bij een uitkijkplateau te komen waar deze rots te zien is. Gelet op de tijd die we hebben besluiten we om voor € 3,00 per persoon met een pendelbus heen en weer te gaan. De entree om bij het bezoekerscentrum en het plateau te komen is  € 6,00 per persoon. In het bezoekerscentrum krijg je een goede indruk hoe het er uit ziet en vanaf het plateau hebben we een mooi zicht over de Oostzee. Wat we uiteindelijk van de Köningsstuhl zien valt ons tegen. Een ander punt heeft een mooier uitzicht en daar hoef je geen entree voor te betalen.
Hierna rijden we door naar de kunstmatige badplaats Prora. In 1935 heeft Adolf Hitler de opdracht gegeven om hier werelds grootste aaneengesloten vakantieoord bouwen, Kraft durch Freude. In het 4,5 km lange en zes verdiepingen hoge badhotel moesten maar liefst 20.000 vakantiegangers uit de arbeidersklasse zich kunnen ontspannen. In totaal zouden vijf grote badhotels worden gebouwd. Er waren zo veel en zulke grote eetzalen dat ze alle 20.000 tegelijkertijd aan tafel konden. De kamers waren 5 bij 2,5 meter en hadden alleen een bed, een zithoek, en een wastafel. De toiletten en de badkamers waren gemeenschappelijk en bevonden zich in zijvleugels, waarin ook de trappenhuizen, de liften en de personeelsruimten waren gesitueerd. Het complex kwam weliswaar grotendeels af, maar echte badgasten zijn er nooit geweest. In slechts een enkel gebouw zijn een documentatiecentrum, diverse musea, een kunstatelier, disco en restaurants ondergebracht. Vanaf het strand zijn de gebouwen inmiddels aan het zicht onttrokken door flinke bomen.
Met een graad of 17 en heel veel wind zijn we rond 16.00 uur in de haven van Sassnitz waar de Vilnius al ligt te wachten. Via het spoor rijden we de boot op en moeten de paar auto's die aan boord gaan eerst keren voor ze geparkeerd kunnen worden tussen de olietreinen die er al staan. Om 18.30 uur is de boot klaar voor vertrek. We hebben een goede hut met een patrijspoortje wat open kan en uitkijkt op het voordek. Het lopend buffet bestaat uit kip, gehaktbal, salade en een sapje.

Vrijdag 10 september
Neringa, 125 km
We komen rustig op gang en om 11.00 uur gaan we richting Neringa. Dit is het noordelijke deel van de Kurische Landtong (Kuršių Nerijos) die toebehoort aan Litouwen. Het zuidelijke deel van de Kurische Landtong is Russisch en behoort bij de enclave Kaliningrad. Het is een schiereiland dat per auto via Kaliningrad te bereiken is of per boot vanuit Klaipeda. De overtocht duurt een kwartiertje en kost € 13,00 voor de heenweg, de terugweg is gratis. De landtong is 97 km lang, heeft een oppervlakte van ongeveer 180 vierkante km, is op het breedste deel 3,8 km en het smalste deel is 400 m. Het klimaat wordt sterk beïnvloed door de Baltische Zee en het strand heeft een lengte van ongeveer 50 kilometer. Al snel komen we bij de ingang van het nationale park “Kuršių Nerija” waar we € 3,00 entree betalen.
We nemen een kijkje in het vissersplaatsje Pervalka waarna we doorrijden tot vlak voor de grens met Kaliningrad. De volgende stop is in Nida. Dit is de plaats die het dichtst bij de grens ligt en vanaf het strand is die in de verte ook te zien. In de omgeving zijn de hoogste zandduinen van Europa te vinden en het opvallendste duin is de 52 meter hoge Urbas berg en in het dorp staan verschillende windwijzers. Deze versierden de masten van de kurėnas en andere vissersboten in de Kurische Lagune, niet zozeer voor het tonen van de windrichting, maar om het identificeren van het vaartuig. Iedere windwijzer had een symbool van het dorp waar de boot vandaan kwam. De windwijzer is een uniek cultureel verschijnsel, dat uitsluitend in dit gebied voorkwam. Oorspronkelijk werden de wijzers gemaakt van tin, gekleurd met zwarte en witte ornamenten met kleine rode of witte vlaggen aan het einde. Later werd de voorkant en enkele andere delen versierd met snijwerk. De windwijzers vertelde ook iets over hun eigenaars en hun rijkdom.
Op de terugweg stoppen we bij Ragano Kolnas (heksenheuvel) in Juodkante, een heuvelachtig bospad waar meer dan 70 houtsnijwerken te zien zijn. Veel van de houtsnijwerken beelden een Litouwse volkslegende of sage uit. De hele dag hebben we overal mensen uit het bos zien komen met volle emmers, manden en tassen. Pas terug op de boot zien we dat het paddenstoelen zijn. 
Vanavond gaan we naar restaurant Anikes Teatras in het centrum van de stad, ook wel Duits restaurant genoemd omdat 90% van de gasten duitsers zijn. Het ligt op een goede locatie maar het eten is zo slecht dat we er weinig van nemen. Gelukkig komen we op weg naar het hotel een kebabtentje tegen waar we nog een lekkere döner eten.

Zondag 12 september
Vilnius - Daugavpils, 210 km
Na een karig ontbijt gaan we om 10.30 uur op pad om Vilnius bekijken. Op de Baltische stranden, met name die van Litouwen, werd veel barnsteen (amber) gevonden. Sinds de 19de eeuw wordt het uit mijnen gehaald. Barnsteen is fossiele hars van naaldbomen, in de kleuren lichtgeel tot donkerrood en soms zitten er insecten of plantjes in. Overal in de stad zie je dan ook marktkraampjes en winkels waar het in alle soorten, maten en prijzen verkocht wordt. Vilnius is de hoofdstad van Litouwen, ligt aan de rivieren de Vilnelé en de Neris en heeft een historische binnenstad. We hebben al een wandeling uitgestippeld en komen zo langs de belangrijkste bezienswaardigheden. 
Zo komen we langs de st Casimirskerk en het stadhuis. De Kathedraal is een geestelijk en politiek centrum van Litouwen. Het gebouw is gelegen aan de voet van het kasteel van Gediminas en is gebouwd in 1251 in opdracht van koning Mindaugas na zijn bekering tot het christendom. Men gaat ervan uit dat in heidense tijden op deze plaats een altaar heeft gestaan met heilig vuur en een tempel voor Perkūnas (God van de donder). Na de dood van Mindaugas werd het christendom in de ban gedaan en herleefde de heidense cultuur. Op het plein bij de Kathedraal staat een monument van groothertog Gediminas. In 1320 bouwde hij op een heuvel een stadsmuur, torens, kastelen en huizen en volgens de legende werd zo de stad gesticht. Er staat nog één toren wat nu een museum is en voor € 1,50 p.p. hebben we vanaf boven een schitterend uitzicht over de stad. Jammer dat we er door de zwermen muggen niet lang van kunnen genieten. Aan de temperatuur van 18° ligt het in ieder geval niet.
Terwijl we een hotdog eten kijken we bij de finish van de marathon die vandaag wordt gelopen. Bij de groene brug die over de Neris loopt staat op alle 4 de hoeken nog een groot communistisch standbeeld dat de harde arbeid op het platteland verheerlijkt. We komen langs het voormalige KGB hoofdkwartier uit 1940 waar mensen gevangen werden gehouden, gemarteld en geëxecuteerd. De gevangenis werd bewaard zoals ze in augustus 1991 werd achtergelaten, toen de KGB hun activiteiten in Litouwen stopten en is nu een museum. In de buitenmuur zitten gedenkstenen met daarin de namen van alle gedode gevangenen. Als we nog even hebben gekeken hoe ze voor het gebouw bezig zijn met filmopname gaan we terug naar het hotel.
Om 13.30 uur zitten we in de auto en gaan we op weg naar Daugavplis. Van Moletai tot Zarasai rijden we binnendoor. Niet de hele weg een goed idee omdat er ook wel stukken onverharde weg bij zit. Toch gaat het wel snel en voor we het weten zijn we de grens met Letland over. Dan is het nog 29 kilometer voor we om 16.30 uur aankomen bij hotel Duets. Ook hier spreken ze alleen maar Russisch maar we komen er ook nu weer uit. Parkeren kunnen we op de binnenplaats en de eigenaresse weet ons een korte weg naar het centrum te wijzen. Het hotel ligt langs een goederen rangeerterrein waar de machinisten toeteren en via een omroep verteld wordt wanneer ze kunnen/mogen gaan rijden. Via een spoorbrug is het ongeveer 10 minuten lopen naar het centrum. De weg is slecht verlicht en het is al vrij laat dus we eten makkelijk bij de Hesburger een soort van big-mac menu.
Van de Litouwse litas zijn we over op de Letse lat.

Dinsdag 14 september
Daugavpils - Riga, 245 km
Vandaag vertrekken we om 10.30 uur voor een route zonder bezienswaardigheden. Het is een snelweg die parallel loopt aan de rivier de Daugava. Sommige plaatsen rijden we er vlak langs en andere stukken is de rivier niet te zien. De Daugava loopt dwars door Riga en mondt uit in de Golf van Riga in de Baltische Zee. Onderweg stoppen we maar een paar keer. Bij een benzinestation maken we de auto weer een beetje toonbaar en eten we een broodje. Al om 14.45 uur zijn we bij hotel Augustina in Riga waar we de komende twee nachten slapen. Het is met 19° niet koud maar het regent wel. Gewapend met een paraplu gaan we de omgeving van het hotel verkennen. Het ligt niet echt in het centrum maar in de buurt zitten genoeg restaurants en winkeltjes. Ook de tramhalte naar het centrum is op loopafstand.
Riga is als hanzestad de hoofdstad en het politieke, economische en culturele centrum van Letland. Het is de grootste stad in de Baltische Staten en was één van de belangrijkste handelssteden aan de Baltische Zee.
Vanmiddag hebben we al het chinese restaurant Seile Sia ontdekt waar ze een lopend buffet hebben waar je kunt kiezen uit hele of halve porties. Als we vanavond op weg gaan naar het restaurant regent het gelukkig niet meer. Met een paar halve porties weten we een heerlijke rijsttafel te maken. Voor € 20,00 hebben we er zelfs wijn en koffie bij.

Donderdag 16 september
Riga - Tartu, 282 km
Na het ontbijt zijn we om 9.25 uur weer klaar voor vertrek. We rijden door het nationale park Gauja waar we eerst stoppen in Sigulda. Dit is een belangrijke wintersportplaats met een stoeltjeslift, bobsleebaan, skipistes en een reuzenrad. Hier staat ook de ruïne van kasteel Sigulda, in 1207 gebouwd door de Orde van de Zwaardbroeders (een christelijke ridderorde). Voor het eerst deze vakantie zitten we in heuvelachtig gebied en hebben we mooie vergezichten.
In het dal ligt de rivier de Gauja en in de heuvels zien we kastelen van Turaida en Krimulda. Vlakbij ligt de grot van Gütmanala, de grootste door erosie gevormde grot in het Baltische gebied. Het is 19 meter diep, 12 meter breed en 10 meter hoog en bevat veel inscripties, de oudste uit de 17e eeuw. De legende gaat dat in 1620 het negentien jarige meisje Maija verliefd was op Viktor, de tuinman van kasteel Turaida en dat zij elkaar in het geheim ontmoette in de grot. Een Poolse officier die verliefd op Maija was kon dit niet hebben en lokte haar, onder de naam van Viktor, in de val. Toen ze weigerde met de officier te trouwen vermoorde hij haar waarna hij zichzelf ophing. Even later werden ze gevonden door Viktor. Sinds die tijd hebben verliefde stelletjes hun namen in de grot gekerfd.
Er is een trap vlak bij de grot die we nieuwsgierig op gaan. Steeds hoger zonder ook maar te weten wat er aan het eind te zien is. Na de 400 treden op te zijn gegaan is er behalve boomtoppen helemaal niks te zien dus. We hebben geen zin om verder te zoeken naar een bezienswaardigheid en gaan de trap maar weer af. We hebben € 1,40 betaald om onze auto te parkeren en toegang te krijgen tot de grot.
Onze volgende bestemming is Cesis, één van de oudste hanzesteden van Letland, gevestigd in 1206. Het is een leuk stadje wat een middeleeuwse sfeer uitstraalt met zijn vele pleintjes en smalle straatjes. Zo is er ook de St John's kerk uit 1284 en het kasteel van de Orde van Letland uit 1206. In het kasteel is het Historisch kunst museum gevestigd en voor € 2,80 per persoon kun je het kasteel bezoeken. Alle bezoekers krijgen een lantaarn met een brandende kaars mee om zo toch de trappen in de donkere torens te kunnen beklimmen. Een mooie, leuke bezienswaardigheid en zeker de moeite waard om te bekijken. Voor we verder rijden eten we eerst een broodje.
Het is nu ongeveer nog 175 km rijden en halverwege gaan we bij Valka/Valga de grens met Estland over. In Valga halen we vast wat Estse kronen. Om 16.15 uur komen we aan bij hotel Tartu in de universiteitsstad Tartu. Het is de tweede stad van Estland en heeft sinds 1632 een universiteit, de belangrijkste van het land en één van de oudste van Europa. Tartu wordt beschouwd als het centrum van de Estse "Tartu" intelligentie. Het is een niet al te grote stad met een compact centrum. Op het Raekojaplein staat het roze stadhuis dat in de achttiende eeuw door een Duitse architect naar Nederlands voorbeeld gebouwd is. De klokken werden speciaal voor de vele studenten toegevoegd, zodat ze niet te laat zouden zijn voor de colleges. Voor het stadhuis staat een fontein met daarin het beeld van twee kussende studenten onder een paraplu als symbool voor Tartu.
We eten vanavond voor € 40,00 bij restaurant Balkan een lekkere souflaki met tzatziki, salade en een wijntje.

Zaterdag 18 september
Narva - Tallinn, 272 km
We vertrekken om 10.00 uur en beginnen in Narva. Vanaf een klein strand in een park aan de zuidkant van de rivier hebben we nog een laatste keer een zicht op brug en de beide forten. Hier is goed te zien dat het fort van Ivangorod alleen maar voor de echt zichtbare kant is gerestaureerd. Een kilometer of 12 van de stad ligt Narva-Jõesuu. Een bekende zomer bestemming aan de kust van de Baltische zee met een 7 km lang wit zandstrand.
We rijden langs de kust en de volgende plaats waar we een kijkje nemen is Sillamäe. In het Sovjettijdperk was deze stad het centrum voor de winning en verrijking van uranium en was het lange tijd verboden militair gebied waardoor het zelfs niet op kaarten voorkwam. De oude stad werd in de jaren 40 gebouwd voor de arbeiders van de chemische en nucleaire fabriek die in de stad was gevestigd. De regering heeft geprobeerd goede condities te scheppen door elementen van neoclassisme in de gebouwen te stoppen, later de stijl "retrospectivisme". Er werden grote boulevards gepland met kleine steegjes en de trap van de marine boulevard was gedecoreerd met palmbomen. In het park tegenover het raadhuis staat een beeld van een man met een atoom boven zijn hoofd, het symbool van de stad. Het is donker en als we vlak bij de auto zijn krijgen we een flinke bui regen. 
We rijden verder door het nationale park Lahemaa en via het schiereiland Käsmu Poolsar. We komen over smalle onverharde weggetjes waar af en toe een huis staat. Een mooi natuurgebied met in zee overal grote keien zoals de Ehallive Boulder en Vanja Ols, kei in zee. Met veel regen komen we om 16.15 uur aan in hotel Express in Tallinn, de hoofdstad van Estland. We krijgen een parkeerkaart zodat we gratis kunnen parkeren op een groot openbaar parkeerterrein naast het hotel. Na het eten van een overheerlijke pasta in het restaurant van het hotel maken we een wandeling in de buurt en door een gedeelte van het centrum. Het is nu droog maar wel koud

Maandag 20 september
Tallinn
Na het ontbijt gan we erste wat boodschappen doen. De parkeerkaart van het hotel is nog de hele dag geldig dus we kunnen de auto laten staan terwijl we Tallin gaan bekijken. Tot het begin van de 20ste eeuw heette de stad Reval. De binnenstad is geheel ommuurd en deze stadsmuren zijn vanaf de 13de eeuw steeds verder uitgebreid. De muren zijn 3 meter dik, 16 meter hoog en voorzien van 46 pittoreske verdedigingstorens, zoals de Pikk Hermann, Paks Margareeta en Kiek in de Kök. De laatste is de oud-Duitse naam voor ronde kanontorens die in de late middeleeuwen deel uitmaakten van de verdedigingswerken van Hanzesteden. De naam verwijst naar de positie die de soldaten hadden die de toren bemanden. Vanaf de toren kon men rechtstreeks in de keukens van de lager gelegen woonhuizen kijken. De Paks Margareeta is de dikste toren en de toegangspoort naar het oude centrum.
Er zijn veel pakhuizen en koopmanshuizen uit de Hanzetijd terug te vinden. De bekendste koopmanshuizen zijn de ‘drie zusters’ die tegelijkertijd dienst deden als woonhuis en opslagplaats. De drie huizen staan naast elkaar en zijn tegenhangers van de 'drie broeders' in Riga. We komen langs het KGB-gebouw en de Kerk van de Heilige Geest. De geschilderde klok op de voorgevel is de oudste publieke tijdsmelder in Tallinn. Het middelpunt van de stad is het 13de eeuwse gotische stadhuis op het Raadhuisplein. Het plein met leuke terrasjes is al eeuwen in gebruik als marktplaats, beursterrein en ontmoetingsplaats maar werd ook gebruikt voor feesten en executies. 
Aan het eind van de middag gaan we naar de haven vanwaar we vertrekken naar Stockholm. We hebben al een paar keer heen en weer gelopen als we er achter komen dat we gewoon met de auto in de rij moeten gaan staan. Op het moment van inschepen kunnen we vanuit de auto inchecken en na nog even wachten kunnen we dan de boot de Baltic Queen op rijden. Om 18.00 uur vertrekt de boot van Tallink Silja lijn. Het schip is van 2008 en met een capaciteit voor 2800 passagiers is het één van de grootste ferries in de Baltische zee. Er zijn meerdere restaurants en we kiezen voor het buffetrestaurant waar we lekker eten. In onze mooie luxe hut hebben we een TV met een kanaal waar je de route op kunt volgen en mee kunt kijken vanuit de voorkant van het schip. Ook zijn de live optredens uit de diverse bars te zien. Er treedt een goede band op, er is een disco en in de bar waar aan het begin van de avond een muzikant optreed is er later karaoke.

Woensdag 22 september
Stockholm
Na het ontbijt gaan we met de metro van 11.00 uur naar het centrum. Het is zonnig en een graad of 15 dus prima weer om een stad te bezoeken. Stockholm is de laatste van alle steden die we deze vakantie zien. Vanaf het metrostation lopen we langs het water richting het oudste deel van de stad, Gamla Stan. We komen langs het standbeeld van Evert Taube, een Zweedse muzikant die naar het Stadhuis aan de overkant van het water wijst. Het Stadhuis (Stadshuset) is tussen 1911 en 1923 gebouwd in rode baksteen en zichtbaar vanuit vele plaatsen in de stad. In de blauwe zaal vindt jaarlijks het banket ter gelegenheid van de Nobelprijs plaats. Verderop komen we langs de Birger Jarls Torn, de enige (witte) toren die is overgebleven van Gustav Vasa's middeleeuwse verdedigingswerken. Vervolgens lopen we langs de Ridderholms Kyrka uit 1280 met een 90 meter hoge gietijzeren torenspits, het Riddarhuset en het Riksdaghuset waar het Zweedse parlement zetelt.
Het Koninklijk Paleis is de officiële residentie van de koninklijke Zweedse familie en is het oudste nog steeds dienst doende paleis ter wereld. In de 13e eeuw werden de eerste fundamenten gelegd voor dit in Italiaans-Zweedse Renaissancestijl gebouwde paleis, toen 'Tre Kronor' (Drie Kronen) geheten. In 1697 werd het hele paleis in de as gelegd en werd er met de bouw van het nieuwe begonnen wat voltooid werd in 1754 werd. Onder begeleiding van marsmuziek wordt de wacht gewisseld.  
In de binnentuin van de gele Finse kerk staat het beeldje van Järnpojken, het kleinste beeld van Stockholm. Dit kleine ijzeren jongetje krijgt in de winter vaak een sjaaltje om en in de zomer soms een zonnehoedje op. Er zijn mensen die munten aan zijn voeten leggen in de hoop op geluk. We lopen verder door Gamla Stam langs en door kleine steegjes met mooie gebouwen en de markt waar voornamelijk paddenstoelen verkocht worden. Ook zien we het bronzen beeld Sankt Göran och draken wat een bekende sage uitbeeldt. De stad was in de ban van een draak die door de inwoners gevoerd werd met elke dag een schaap en later door kinderen. Toen de dochter van de koning aan de beurt was kwam ridder Göran voorbij die de draak doodde en zo de prinses en de stad van de draak redde. Voor we terug gaan naar het hotel gaan we nog door het nieuwe gedeelte van de stad. Vanavond eten we een pizza en spaghetti bij de Pizzahut in Heron City.