Australië 2006

We komen nu uit Kuala Lumpur en tussen Sydney en Perth zijn we met een camper over het zuid eiland van Nieuw Zeeland getrokken.

Sydney

Woensdag 6 september
Kuala Lumpur - Sydney, 6731 km
Om 7.00 uur laten we ons door een taxi naar KL centraal treinstation brengen. Hier kunnen we al inchecken voor onze vlucht MH141 naar Sydney in Australië. Met de trein gaan we verder naar het vliegveld waar onze vlucht om 9.55 uur vertrekt. Voor een groot deel vliegen we over de "outback".
Als we om 19.35 uur aankomen in Sydney is het twee uur later dan in Kuala Lumpur. Bij de douane moet alle bagage door de scanner want ze zijn erg streng als het gaat om de invoer van voedsel. Gelukkig mogen we na een kritische blik van de douanier onze zoutjes nog wel meenemen. 
Sydney is de grootste en oudste stad in Australië en de hoofdstad van de deelstaat Nieuw-Zuid-Wales. De stad ligt aan de Tasmanzee, in het zuidoosten van Australië en heeft zich ontwikkeld vanuit de natuurlijke haven Port Jackson, waar zich het Sydney Opera House en de Sydney Harbour Bridge bevinden. De stad is flink gegroeid en grenst nu enerzijds aan berg- en heuvelachtig landschap in het binnenland en anderzijds aan de kustlijn van de Grote Oceaan. Sinds de stichting in 1788 is Sydney uitgegroeid tot een nationaal en internationaal belangrijke stad op economisch en cultureel gebied en in 2000 organiseerde ze de Olympische Zomerspelen 2000. Sydney Airport is het drukste vliegveld van het land.
Met de taxi gaan we naar hotel Haven Inn. Het is slecht weer, maar met een paraplu op weten we toch nog een restaurant, Mersin, te vinden waar we een lekkere kip kebab eten. We internetten nog even in het hotel.


Donderdag 7 september
Sydney
Na een nacht met heel veel regen, storm en onweer is het nu gelukkig droog. Ons hotel ligt aan Glebe Point road en als we deze uitlopen komen we bij Glebe Point. Hier hebben we zicht op Rozelle Bay, Glebe Island en de Anzac Bridge. Deze, in 1995 geopende, tuibrug gaat over Johnstons Bay en verbindt de stad met de buitenwijken in het westen. Op de hotelkamer eten we een zelf klaargemaakt broodje. Hierna gaan we met de bus naar Kings Cross in het centrum van de stad. 
We moeten nog wel een stuk lopen voor we bij de Harbour Bridge in de buurt komen. Deze brug wordt ook wel "de kleerhanger" genoemd. De brug is een belangrijke verbinding tussen de noord- en zuidzijde van de haven en werd opengesteld in 1932. Met een lengte van 502,9 meter en een breedte van 48,8 meter, acht rijbanen, twee spoorbanen, een fietspad en een voetpad is het de grootste brug van de wereld. Sinds 1998 is het mogelijk om de brug te beklimmen. Voor het zover is wordt er een alcohol test afgenomen. Er mogen geen persoonlijke spullen meegenomen worden, deze kunnen in een kluisje. Pas na de metaal detector, een simulatortest, het aantrekken van speciale kleding en het vastmaken aan een lijn wordt er aan de wandeling begonnen.
Met een catamaran van Magistic Cruises maken we een rondvaart van een uur door de haven van Sydney. We vertrekken van Circular Quay en varen onder andere langs het Opera House en de Harbour Bridge en hebben een mooi uitzicht op de skyline van de stad. 
Vanaf de kade waar de boten liggen is het niet zo ver meer lopen naar het Opera House. In 1959 is de Deense architect Joern Utzon als winnaar van een ontwerpwedstrijd aan de bouw begonnen. In 1973 werd het geopend door koningin Elizabeth II. Het gebouw heeft 5 zalen - voor ballet, opera, theater, symfonieconcerten en andere evenementen - restaurants, bars en een doolhof van gangen en ruimtes achter de bühne. Het op zeilen lijkende dak is bedekt met meer dan een miljoen tegels van Zweeds keramiek en de enorme stenen basis en terrassen zijn geïnspireerd op de Maja- en Azteken tempels van Mexico. 
Voor we met de bus terug gaan kopen we bij een liquor store vlak bij de kade wat drank. Dit is in een supermarkt namelijk niet te krijgen. Ook kijken we rond in een winkeltje waar ze didjeridoos (een origineel Australies aboriginal instrument) in alle soorten en maten verkopen. We willen er wel graag eentje kopen maar wachten wel tot in Perth.
Vlak bij het hotel eten we voor 45,00 AU$  (€ 27,00) iets wat erg veel op grieks lijkt.


Vrijdag 8 september
Blue Mountains
Vanaf het centraal station in Sydney gaan we met een dubbeldeks bergtrein naar het gebergte, de Blue Mountains. Voor 84,00 AU$ hebben we een retourtje met de trein en toegang tot de "hop on, hop off" bus. De trein heeft banken die zo omgeklapt kunnen worden zodat je zelf kunt bepalen hoe je wilt zitten, vooruit, achteruit, met z'n tweeën of tegenover elkaar.
Na een rit van 2 uur door een groot gedeelte van de stad en een schitterende natuur komen we aan in Katoomba, de hoofdplaats in de Blue Mountains. Ka-toom-ba betekent "glanzend vallend water" en dankt de naam aan een waterval die in de Jamison Valley uitkomt. Het ligt op 1.017 meter hoogte en staat bekend om zijn bijzondere panorama's in de Blue Mountains. De dichte eucalyptusbossen geven de lucht een blauwe gloed, vandaar dat ze "de Blauwe Bergen" heten. In deze Australische bergen zijn inheemse dieren, diepe ravijnen, watervallen en onontgonnen struikgewas en het is werelderfgoed van Unesco. 
Vandaar is het met de bus ongeveer een kwartiertje naar Echo Point waar de rotsformatie de Three Sisters goed te zien is. De rotsformatie is gevormd door erosie maar volgens een eeuwenoude aboriginal-legende zijn hier drie zussen (Meehni, Wimlah, en Gunnedoo) versteend. De zussen zouden verliefd geworden zijn op mannen van een andere stam en volgens hun wetten was het verboden met ze te trouwen. Er ontstond een gevecht en om de zussen te beschermen veranderde een wijze ze in steen. Jammer genoeg overleed de wijze tijdens het gevecht en kon niemand ze weer terug veranderen.
Bij het uitzichtpunt staat een aboriginal op een didjeridoo te spelen. Deze holle blaaspijp is een door termieten uitgeholde eucalyptusboomstam of -tak. Ook zijn er instrumenten gevonden van lokaal voorkomende bamboe.
De aboriginals worden als de eerste menselijke bewoners van het Australische continent en hun afstammelingen beschouwd. 
Ze zijn daar ongeveer 60.000 jaar geleden aangekomen, waarschijnlijk vanuit zuidoost Azië. Met de komst van de Europeanen werd hun cultuur flink verstoord, hele stammen werden vermoord, kinderen bij hun ouders weggehaald en stamverbanden verbroken. Pas in de jaren zeventig en tachtig begon de houding tegenover de aboriginals te veranderen en is er meer aandacht voor de geschiedenis en cultuur van dit volk. 
Bij terugkomst eten we in de buurt van het hotel een hamburger met patat en gaan we vroeg naar bed.


Zaterdag 9 september
Sydney - Christchurch, 2139 km
Om 6 uur haalt een taxi ons op om ons in de stromende regen naar het vliegveld te brengen. Op weg naar de volgende bestemming van onze reis, Christchurch in Nieuw Zeeland. Op het vliegveld kopen we een heerlijke fles brandy.

Tussen Sydney en Perth zijn we met een camper over het zuid eiland van Nieuw Zeeland getrokken.

Perth

Zondag 24 september
Christchurch - Perth, 5059 km
Na een leuke rit met Ben en Cilie brengen ze ons naar het vliegveld van Christchurch. Om precies 15.05 uur vertrekt onze vlucht van Jetstar, JQ412, naar Sydney waar we om 16.30 uur aankomen. We hebben vrij snel de koffers en gaan met de bus van de internationale terminal naar de nationale terminal waar we moeten inchecken voor vlucht DJ439 van Virgin Blue naar Perth.
Dit is het gedeelte van de reis waar we het meest tegenop zien omdat we in relatief korte tijd van de ene naar de andere terminal moeten en met verschillende maatschappijen vliegen. We hebben gelukkig voldoende tijd en kunnen zelfs nog wat  eten. Als onze handbagage door de scanner gaat moet de toilettas open want daar hebben ze iets in gezien wat niet mee mag. Ik bied aan om te helpen maar dat vind de douanier absoluut niet goed. Na de hele toilettas overhoop gehaald te hebben vind hij een nagelvijl en vraagt of dat alles is. Uit een zijvakje haal ik nog een schaartje en even weet hij niet hoe hij het heeft, maar hij bedankt ons wel. We leveren de vijl en het schaartje in en na wat vertraging landen we om 0.00 uur in Perth waar achterneef Ron en zijn vrouw Yvonne ons al staan op te wachten. Het is hier 4 uur vroeger dan in Nieuw Zeeland en na een borrel in Ron's bar gaan we om 2.00 uur naar bed.


Maandag 25 september
Perth
Ons ontbijt bestaat uit toast met roerei, jus d'orange en koffie. Hierna gaan we met Ron en Yvonne op pad om Perth en omgeving te zien. We rijden langs een groot winkelcentrum en door de stad om een indruk te krijgen hoe Perth er ongeveer uit ziet. Daarna gaan we naar Kings Park waar we een mooi uitzicht over de stad en Swan River hebben. In het park staat een monument ter nagedachtenis aan de west Australiërs die gesneuveld zijn tijdens de eerste en tweede wereld oorlog. Een onderdeel van het monument is de "fluisterbank", een half ronde marmeren bank van 15 meter lang. Als je aan de ene kant van de bank zachtjes wat zegt is het aan de andere kant te horen. 
In de Botanische tuin staan ongeveer 2000 van de 12000 soorten planten die in west Australië voorkomen. Over de Baobab gaat het verhaal dat de duivel de boom uit de grond rukte om hem vervolgens met zijn takken in de grond en de wortels omhoog weer terug te planten. Daarom ziet de Baobab of Apebroodboom er nog steeds zo uit.  
Na een kop koffie rijden we verder naar Fremantle, gesticht in 1829 en voor veel migranten de eerste haven die ze in Australië te zien kregen. Het is een leuk stadje dat ons wel wat aan Valkenburg doet denken. We lunchen bij restaurant the Sail & Anchor en voor het eerst deze vakantie eten we fish en chips. Ze hebben hier ook een brouwerij en Ted drinkt zijn eerste Redback biertje. Op weg naar huis stoppen we even bij Cottesloe Beach. Ondanks de kou zijn er toch een aantal mensen in zee. Ook stoppen we op een plek waar we kangoeroes zien. 
Voor vanavond staat er een barbecue gepland en terwijl Ron en Yvonne druk bezig zijn met de voorbereidingen genieten wij buiten bij het zwembad alvast van een borrel. Ook de kinderen, de kleinkinderen en Sjoerd (achterneef) en Sheila komen eten. Vooraf krijgen we een spies van garnalen en als hoofdgerecht een groot stuk vlees met sla en stokbrood. Het toetje bestaat uit allerlei soorten fruit en taart. Van de jongste dochter, Veronica, krijgen we twee mooie kalenders. Vanmiddag zijn we langs het kerkhof gekomen waar de zanger van AC/DC, Bon Scott, begraven ligt. Schoonzoon Steven blijkt een grote fan van hem te zijn en Ted vindt AC/DC ook goed dus ze hebben genoeg om over te praten. Het is heel gezellig en als we Sjoerd de laatste beerenburg geven die we nog hebben kan hij zijn geluk niet op.


Dinsdag 26 september
Perth - Mandurah, 80 km
Vanmorgen komen oudoom Do en zijn dochter Diana op de koffie. Na afscheid genomen te hebben van Do en Yvonne gaan we met Diana mee naar Mandurah, zo'n 80 kilometer ten zuiden van Perth. Onderweg gaan we naar Marapana Wildlife World, een soort van dierentuin waar we een groot aantal dieren zien die in Australië leven. Bij de ingang worden we welkom geheten door een papagaai. Bij de entreeprijs is een bak met brokken inbegrepen en behalve de koala's mag je de rest van de dieren daar mee voeren.
Er zijn allerlei soorten vogels zoals de emoe, de struisvogel en de kookaburra, de grootste ijsvogel. Hij staat ook wel bekend als de lachvogel vanwege zijn op een menselijke lach lijkende roep. Natuurlijk zijn er ook de koala, de kangoeroe en de wombat, allemaal buideldieren. 
De koala eet bijna alleen de bladeren van de eucalyptusboom, vezelrijk en met een vergif wat voor de meeste andere dieren gevaarlijk is. Omdat deze bladeren niet erg voedzaam zijn, slapen ze 18 uur per dag, vaak in een boom. Ze zien eruit alsof ze stoned zijn. De wombat is een grappig diertje en lijkt wel wat op een kleine beer of een uit de kluiten gewassen cavia. De officiële naam van de kangoeroe is macropodidae, wat "grote poten" betekent. Deze enorme achterpoten stelt ze in staat om grote sprongen te maken. Hun lange, gespierde staart gebruiken ze om mee te sturen en om in evenwicht te blijven.
Als we in Mandurah aankomen is Graham al bezig met de lunch van garnalen, mosselen en brood. De krabben die ze anders volop zelf vangen zijn er nu niet en zijn ook nergens te koop. Wij vinden dit eerlijk gezegd niet erg want we zijn niet van die visliefhebbers. Vanmiddag zitten we wat achter de computer en zijn Ted en Graham aan het jammen.
Met de boot, waar wij op slapen, gaan we aan het eind van de middag naar de jachtclub. Er is de prijsuitreiking van de wedstrijden van afgelopen seizoen en de afsluiting van het seizoen met een lopend buffet. Zo komen we als toeristen toch een beetje onder de locale bevolking.


Woensdag 27 september
Mandura
We hebben lekker geslapen op de boot. Bij het ontbijt proeven we de beroemde "vegemite", een zwart zout smeersel wat op brood gaat en lijkt op dikke maggie. Zoon Jake van 16 voelt zich niet zo lekker en wil niet naar school, maar als hij hoort dat wij op wijntour gaan is hij opeens een stuk beter. Hij is bezig om zijn rijbewijs te halen en wil wat graag onze chauffeur zijn. In Australië mag je als je 16 bent beginnen met je rijvaardigheid onder begeleiding van iemand die zijn rijbewijs heeft. Je moet 25 uur rijden in allerlei omstandigheden en dit bijhouden in een speciaal schriftje. Daarna wordt er door een instructeur een test afgenomen en als blijkt dat je goed genoeg bent mag je vanaf de dag dat je 17 wordt alleen rijden.
De eerste wijnboerderij, winery, waar we langs komen is dicht en bij de tweede duurt het vrij lang voor iemand ons binnen laat. Eenmaal binnen gaat de telefoon en de vouw die ons binnen heeft gelaten is daar zo druk mee dat we besluiten om te vertrekken. Bij de volgende, Wordsworth, hebben we meer succes. Het is een vrij grote winery met een echte Aussie achter de bar en goede wijnen. De meeste vinden we wat te zwaar maar ze zijn wel lekker. Bij Harvey River Bridge Estate verkopen ze naast wijn ook sangria en alcoholvrije sappen en Vineyard 28 is een kleine winery met een mooie ligging en bloemen als de kangaroo paw. Onderweg halen we bij een bakker pasteitjes en saucijzenbroodjes die we buiten op het terras opeten. De bakker staat op het punt om te sluiten en we krijgen vers brood mee wat ze over hebben. 
Als echte Australiër is Graham soms moeilijk te verstaan. Wat we wel verstaan is als hij bij het zien van een windmolen opeens roept "kiek, één molentje". Hij probeert ons wat Australies bij te brengen en vraagt of we "airgun" uit kunnen spreken. Dit betekent zoveel als "how are you doing".     
Na een borrel en een snack in de tuin willen we bij de chinees gaan eten maar het restaurant zit vol dus haalt Graham het op. De gitaren worden erbij gehaald en Graham en Ted spelen nog wat. Op TV is vanavond het interview met de weduwe van de crocodil hunter Steve Irwin, de bekendste Australiër die begin deze maand overleed aan de steek van een pijlstaartrog. Als we dit gezien hebben trekken we ons terug op de boot voor onze laatste nacht in Australië.

 

 

Donderdag 28 september
Mandura - Kuala Lumpur, 4264 km
Nadat we alles hebben ingepakt gaan we met Diana langs een aantal winkels, op zoek naar een didjeridoo. Helaas zit er niks bij wat we mooi genoeg vinden maar we kopen wel een echte Australische hoed.
In Australië heb je de mogelijkheid om zelf het kenteken van je auto te kiezen dus wat kun je beter bedenken dan "ladi di" als je Diana heet. Samen met de jongste zoon Jesse van 14 brengt ze ons naar het vliegveld. Jesse is zeer geïnteresseerd in de koffieshops in Nederland en wat daar te krijgen is. Als hij de kans zou hebben ging hij gelijk mee naar Amsterdam. Met z'n vieren eten we nog wat op het vliegveld voor Diana en Jesse naar huis gaan en wij door de douane. Ook nu hebben we een uitreisvisum in moeten vullen.
Met vlucht MH124 vertrekken we om 16.30 uur naar Kuala Lumpur waar we na een vlucht van bijna 6 uur landen.


Vrijdag 29 september
Kuala Lumpur - Amsterdam, 10192 km
In een relax stoel op het vliegveld van Kuala Lumpur brengen we de tijd door die we hebben om over te stappen op onze vlucht MH016 naar Amsterdam. Het vliegtuig vertrekt rond middernacht en na 12,5 uur vliegen landen we om 6.30 uur op Schiphol en met de trein gaan we verder naar huis. Alweer het einde van een mooie reis.


Reactie plaatsen

Reacties

willem jansen
8 jaar geleden

Goedendag .leuk dagboek.
ik heb 40 jaar mijn broer niet gezien en gesproken. Door omstandigheden elkaar gemaild. Hij is zojuist naar Mandura verhuisd Als ik de kans heb wil ik hem zeker opzoeken.
Heb vroeger gevaren ook op Australie. Mool land.
U veel plezier c en bedaknt voor de mooie berichten
Willem Jansen, Nieuwediep Drenthe